เชอรีนส่งยิ้มหวานทักทายไปยังเพื่อนทั้งสองรวมไปถึงแฟนของเพื่อนอย่างมาร์ชด้วย เธอไม่รู้เลยว่าเพื่อนๆของเธอมายืนรออยู่ตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แอบเกรงใจอยู่เหมือนกันนะที่ตัวเธอเองดันมาถึงเป็นคนสุดท้าย
“หวัดดีเชอรีน~” มาร์ชทักทายตอบกลับอย่างมีมารยาท เขา เพียวและไอรีนต่างก็พึ่งมายืนรอเชอรีนอยู่ตรงนี้ยังไม่ถึง 5 นาทีเลยด้วยซ้ำ เพียวที่เห็นสีหน้าของเชอรีนที่ดูเป็นกังวลเธอจึงรีบตอบกลับเพื่อนไปทันทีเพราะกลัวว่าเชอรีนอาจจะคิดมาก ยัยนี่ยิ่งเป็นประเภทที่ชอบคิดเยอะ คิดมากอยู่ด้วย
“รอไม่นานหรอก นี่พวกฉันก็พึ่งมาถึงกัน”
“งั้นพวกเรารีบเดินเข้าไปข้างในกันดีกว่า มาร์ช~ ยังไงก็ขอบคุณมากนะที่ยอมมาเข้าที่นี่” เชอรีนพยักหน้าอย่างเข้าใจในเมื่อเธอไม่ได้มาสายมากนักงั้นก็รีบพากันเดินเข้าไปข้างในมหาวิทยาลัยจะดีกว่า จะได้ไม่เป็นการเสียเวลาอีกต่อไปและในระหว่างที่เดินกันอยู่นั้นเชอรีนก็ไม่ลืมที่จะกล่าวคำขอบคุณไปยังแฟน
