“ทำไมมานั่งในห้องนี้ล่ะ แล้วเป็นอะไรทำไมหน้ามีแต่เหงื่อแบบนั้น ไหนมาให้พี่ดูสิ” ร่างสวยเดินเข้าไปหาหนุ่มรุ่นน้องสีหน้าและแววตาของเธอเอ่ยถามด้วยท่าทางที่ดูจะเป็นห่วงเขามากเสียเหลือเกิน มือเล็กกอบกุมใบหน้าของเวหาให้หันมามองกัน
ทำเอาเวหารีบสลัดหน้าออกจากการกอบกุมของเธอพร้อมทั้งเริ่มส่งเสียงไล่ เพราะถ้าเธอยังขืนอยู่ในห้องด้วยกันกับเขาไม่แน่เขาอาจจะหยุดความรู้สึกที่มีในตอนนี้ไม่ได้
ความรู้สึกที่บ้าบออะไรก็ไม่รู้..
“อย่ายุ่ง!! เข้าห้องน้ำแล้วก็รีบออกไปสักที”
“ตรงนั้นของนายแข็งมาก มีอะไรอยากให้พี่ช่วยหรือเปล่า” ริสาเหลือบตามองจ้องยังส่วนนั้นของเขามองดูก็รู้แล้วว่า ‘มันแข็งมาก’ ก็เล่นเห็นเป็นลำเสียซะขนาดนั้น หญิงสาวกลืนน้ำลายลงคอเมื่อความหิวเริ่มมาเยือน
“ออกไป!!”
“อย่าไล่กันนักสิ เวเป็นแบบนี้แล้วพี่จะทิ้งเธอไปได้ยังไง” ริสาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเหมือนว่าเธอนั้นเป็นห่วงเขา ดวงตาคู่สวยมองไปย
