“เอม” เสียงของชายหนุ่มอารมณ์ดีดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงที่หล่อเหลานั่งลงม้านั่งตัวเดียวกับที่เอมอรนั่งอยู่
“หืม?” เอมอรที่เห็นแบบนั้นก็แปลกใจไม่น้อยกับการมาของคนที่จะเรียกว่าแปลกหน้าก็ได้ ไม่แปลกหน้าก็ได้ เพราะผู้ชายตรงหน้าถือเป็นหนึ่งในผู้ชายในมหาลัยที่เป็นที่นิยมของเหล่าสาว ๆ ทำให้ชื่อเสียงของเขาค่อนข้างเป็นที่รู้จัก
แต่ที่บอกว่าแปลกหน้านั้นก็เพราะเธอกับเขาไม่เคยคุยกันเลย ตั้งแต่เรียนมาเคยเจอกันผ่าน ๆ แบบนับครั้งได้ก็ว่าได้ แต่ทำไมวันนี้อยู่ ๆ ถึงได้เดินมานั่งร่วมโต๊ะกับเธอแล้วยังเรียกเธออย่างสนิทสนมแบบนี้
“เราชื่อพีช เป็นลูกพี่ลูกน้องของพี่พี” เมื่อเห็นสีหน้าแปลกใจของเอมอรนั่นเลยทำให้พีชหรือพชรแนะนำตัวออกมา
“อย่าบอกว่านายนั่น!...” เมื่อได้ยินแบบนั้นเอมอรก็ถึงกับเข้าใจทุกอย่างได้ในทันที
“พี่พีเป็นห่วงเอมมากเลยรู้ไหม ถึงกับให้เราช่วยดูแลเอมทั้งวัน” พชรที่เรียนคณะเดียวกับเอมอรแต่เรียนคน
