“ปล่อยฉันนะ ฉันจะไปหาคิณ!” เอมอรร้องและดิ้นอย่างไม่ยอมแพ้หลังจากถูกลากขึ้นห้องเมื่อรพีพัฒน์ได้สั่งให้คนหยุดซ้อมอคิณและพาอคิณกลับไปกับผู้หญิงคนนั้น
“เรียกหาแต่ผัวคนอื่น ลืมไปแล้วเหรอว่าผัวตัวเองยืนอยู่ตรงหน้า!” เสียงเข้มเอ่ยขึ้นอย่างดุดันกับท่าทางจะเป็นจะตายของเอมอร
“คนสารเลวอย่างนายไม่ใช่ผัวฉัน! แล้วฉันก็ไม่คิดจะเอาคนอย่างนายทำผัวด้วย!” ต่อให้เหลือผู้ชายคนเดียวทั้งโลกเธอก็ไม่คิดจะเอาเขาเด็ดขาด คนที่ทั้งเลว เห็นแก่ตัว บ้าอำนาจ และป่าเถื่อน
“เธอไม่เอาก็เรื่องของเธอ เพราะสุดท้ายถ้าฉันจะเอาเธอก็ทำอะไรไม่ได้”
ตุบ! เอมอรถูกผลักลงเตียงอย่างแรงจากอารมณ์ที่ยังไม่ลงของรพีพัฒน์ พร้อมกับชายหนุ่มพุ่งเข้าไปทาบทับหญิงสาวไว้ทันทีและล็อกแขนทั้งสองข้างของเธอไว้เหนือหัว ก่อนจะออกแรงกระชากเสื้อจนกระดุมขาดออกจากกันอย่างง่ายดาย
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ! ไอ้เลว แกมันชั่ว! ปล่อยฉัน!” เอมอรพยายามดิ้นสู้แต่เธอกลับทำอะ
