“ต้องรอให้คลอดออกมาจริง ๆ เลยไหม ถึงจะยืนยันความสนิทของเราได้”
หลังจากคำนั้นที่รพีพัฒน์พูดออกมาเอมอรก็ตั้งใจไม่พูดกับเขาอีกเลย เพราะเธอนั้นไม่อยากเสียเวลาและเปลืองน้ำลายที่ต้องพูดกับคนอย่างรพีพัฒน์เลยแม้แต่น้อย
เพียงแต่สิ่งที่เธอคิดมันกลับไม่ได้เป็นอย่างที่เธอต้องการ เพราะสุดท้ายเธอดันลืมไปว่าเธอมีเรื่องที่จะต้องขอร้องเขาอีกครั้ง
“นะพี่พีนะ ให้เอมไปเถอะนะ” คำพูดออดอ้อนที่เธอไม่อยากใช้ที่สุดแต่กลับต้องถูกขุดออกมาใช้อย่างสิ้นเปลืองเมื่อเธอต้องขอร้องรพีพัฒน์เพื่อให้ตัวเองได้ไปเรียนในวันพรุ่งนี้
“...” แต่รพีพัฒน์ก็นอนเช็กไอแพดของเขานิ่งไม่สนใจหรือตอบอะไรเธอราวกับไม่ได้ยินสิ่งที่เธอพูด
“พี่รู้ใช่ไหมว่าอีกไม่กี่เดือนเอมจะเรียนจบแล้ว และอีกไม่กี่วันงานหมั้นของคิณกับน้องสาวพี่ก็จะเกิดขึ้นแล้ว พี่ยังต้องกลัวอะไรอีก ถ้าพี่ไม่เชื่อเอมจะไปนั่งเฝ้าเอมที่ห้องเรียนเลยเอาไหม!” แล้วเอมอรก็ท้าออกไปอย่
