ลู่เหยียนซินเดินทางเข้ามาตรวจอาการของฮูหยินฮั่วแทบทุกวันเป็นเวลาสามสี่วันติดกันแล้ว วันนี้อ๋องฉินมาส่งนางด้วยตนเองเขานั่งรถม้ามาพร้อมกันกับนางระหว่างที่รอนางตรวจอาการอยู่นั้นพวกเขาก็พูดคุยถึงการออกล่าตระเวนที่หุบเขาหูซานในอีกสามวันข้างหน้า เมื่อเห็นว่าลู่เหยียนซินเดินออกมาจากเรือนหยุนฮวาจึงได้รีบพากันลุกขึ้นยืนทันที
“นางเป็นอย่างไรบ้างพ่ะย่ะค่ะพระชายา”
“แผลผ่าคลอดของนางไม่ได้ติดเชื้อและไม่มีอาการแทรกซ้อนใดๆ คิดว่าอาการน่าจะดีขึ้นเรื่อยๆ”
“ขอบพระทัยพระชายาที่ช่วยชีวิตฮูหยินกับลูกชายของข้า ชีวิตนี้ของข้าติดหนี้บุญคุณท่านไม่อาจทดแทนได้หมด”
“พูดอะไรเช่นนั้น ข้าเป็นหมอย่อมต้องรักษาคนไม่ได้นับเป็นบุญคุณอะไรทั้งนั้น”
“ท่านถ่อมตัวเกินไปแล้ว”
“ข้าย่อมรู้ความสามารถของตนเองหากช่วยได้ข้าก็ไม่รีรอที่จะช่วย ไม่ว่าจะเป็นผู้ใดก็ตาม”
“เช่นนั้นหากวันข้างหน้าท่านมีเรื่องอะไรให้ข้าช่วยเชิญรับสั่งมาได้เ
