“ไปกันเถอะ” อ๋องฉินลุกขึ้นก่อนจะเดินนำหน้าทุกคนออกไปจากศาลาสวนดอกเหมยแห่งนี้
“ไปไหนหรือเพคะ”
“ไปดูโรงเลี้ยงม้าอย่างไรเล่า”
ลู่เหยียนซินได้ยินดังนั้นก็หันไปมองทั้งสองคนทันทีพวกเขาต่างก็มองหน้ากันไปมาด้วยความคิดที่ต่างออกไป เวลานี้ไม่ว่านางปรารถนาสิ่งใดอ๋องฉินก็จัดการให้นางได้ทุกอย่าง ปากที่บอกว่าเกลียดชังแต่สุดท้ายก็คงไปไหนไม่รอด
หยางซูฉินที่แอบมองอยู่ไม่ไกลนัก แววตาของนางแข็งกร้าวมีแววของความกรุ่นโกรธและอิจฉาอยู่เต็มไปหมด
“สักวันเถอะข้าต้องได้ท่านอ๋องไปครอบครองแต่เพียงผู้เดียวอย่างแน่นอน หากข้าไม่ได้เจ้าก็อย่าหวังว่าจะได้อยู่อย่างสงบเลย”
- - - - - - - - - -
เนินเขาฟากตะวันตกของเมืองแห่งนี้เป็นทุ่งหญ้าโล่งกว้างสีเขียวขจีตัดกับแสงแดดอ่อนรำไรดูงดงามยิ่งนัก โรงเลี้ยงม้าแห่งนี้เต็มไปด้วยม้าที่แข็งแรง มีเสียงม้าร้องที่คุ้นเคย มีคนงานผู้ดูแลม้าที่คอยให้อาหารและดูแลม้าอย่างใกล้ชิด
คนงานส่ว
