บทที่ 22
“นักศึกษาหญิงที่นั่งอยู่ด้านหลังเป็นอะไรหรือเปล่าครับ” อาจารย์ประจำวิชาถามขึ้น ทุกคนต่างให้ความสนใจมองมาที่โต๊ะของผมเป็นตาเดียว ผมยังคงมีสีหน้าเรียบเฉย ผิดจากผู้หญิงอีกคน ที่ก้มหน้าเขินอาย เมื่อเธอส่งเสียงครางดังขึ้น คงถึงจุดสุดยอดถึงได้กลั่นเสียงเอาไว้ไม่อยู่แบบนี้
“โทษทีว่ะ มันมือไปหน่อย” ไอ้ขุนพูดขึ้นมันกระซิบผม แล้วยิ้มกวนตีนเช่นเคย ผมได้แต่ถอนหายใจใส่มันด้วยความระอากับสิ่งที่มันทำ แม่ง! ไม่ให้เกียรติสถานที่เลยไอ้เพื่อนเชี่ย!!
หลังเลิกคาสเรียนผมอยู่คุยกับอาจารย์ประจำชั้นอยู่อีกครึ่งชั่วโมง จึงเดินกลับมาที่รถ ตอนนี้ก็ใกล้จะหกโมงเย็นแล้ว แต่สิ่งที่ผมสนใจคือ รถไอ้ขุนยังจอดอยู่ที่เดิมผมจำได้ จึงเดินเข้าไปใกล้ แล้วเคาะกระจกข้างคนขับ เพราะรถมันติดเครื่องยนต์อยู่ เผื่อมันมีปัญหาไม่นานกระจกรถของมันก็เลื่อนลงมาเล็กน้อย
“อ๊าา..พี่ขุน อ๊าา”
เชี่ย!! เอากันอยู่กูไม่ว่า เสือกเลื่อนกระจ
