บทที่ 30 งานเลี้ยงฉลอง
คนรับใช้ทุกคนที่กำลังยืนส่งเจ้านายทั้งสองไปฉลองพิธีสมรส หันไปมองพินแพรที่วิ่งหน้าตั้งลงมาจากชั้นบน ด้วยสายตาสงสัยใคร่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเธอ
“คุณแพรไม่ไปเหรอคะ” ศรีเอ่ยถามหญิงสาวที่หน้าตาบ่งบอกถึงความลนลานผิดปกติ
“ไปสิ” พินแพรใจชื้นขึ้นเมื่ออยู่รวมกับคนอื่น พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติ “ส้ม ไปหยิบกระเป๋ากับกุญแจรถในห้องให้ฉันทีสิ”
ส้มชักสีหน้าไม่พอใจทันทีที่โดนใช้ แต่ก็ยอมทำตาม ไม่นานเธอก็กลับมาพร้อมของที่อีกฝ่ายต้องการ
พินแพรรับกระเป๋าและกุญแจรถมาจากส้ม แล้วเดินออกไปจากบ้านอย่างรวดเร็ว
“ไม่มีมารยาทเอาซะเลย ขอบใจสักคำก็ไม่มี”
“เขาเป็นใคร เราเป็นใครให้รู้ซะบ้างนะส้ม” ตุ่มโต้แย้ง
“คุณนิดเป็นถึงคุณผู้หญิงของเรา เวลาทำอะไรให้เธอยังขอบใจพวกเราเลย แต่นี่ไม่มีเลย”
“มนุษย์มันไม่ได้เหมือนกันทุกคนหรอกนะส้ม เรื่องแบบนี้มันแล้วแต่สันดาน” ศรีกล่าวขึ้นก่อนจะเดินแยกย้ายไ
