Isang araw ang nakalipas.
“Ang lakas ng ulan,” aniya ni Mang Pablo. Agad silang bumalik sa hacienda at pinapasok sa loob ng bahay ni Donya Isabel.
“Oo nga pala! Nabalita kahapon na may nagbabadyang bagyo. Hindi ko alam na madadamay tayo,” sambit naman ni Mang Kanor habang nakatingin sa labas.
“Huwag na muna kayo umuwi. Saka na ‘pag natila na ang ulan.” Alas kwatro pa lang ng hapon pero madilim na ang kalangitan.
“Ganito talaga. Palaging dinadaanan ng bagyo ang Bicol.”
“Kamusta na kaya si inay at itay?” nag-aalalang wika ni Carmela. Siya lang kasi ang anak sa bahay nila dahil nasa Quezon ang kapatid niya na nagtatrabaho bilang isang call center.
“Huwag ka mag-alala. Sigurado naman na alam nina tita na may bagyo kaya alam kong nakapaghanda ang mga ito,” pag-comfort ni Josephine.
“Puma
