ตั้งแต่กลับมาจากกรุงเทพผู้หญิงคนนั้นก็ดูมีชีวิตชีวาขึ้นมานิดนึงแบบ.. นิดเดียวจริงๆ และเมื่อเจ้าตัวเห็นเขาอยู่ในรัศมีใกล้เคียงใบหน้าที่ยกยิ้มเพียงเล็กน้อยก็หุบลงทันตาอย่างกับต้นไมยราบ ที่ได้รับการสั่นสะเทือนอย่างแผ่วเบา.. แต่ช่างเถอะเขาเองก็ไม่ได้สนใจอะไรมากอยู่แล้ว..
“คุณลี.. เป็นยังไงบ้างครับสบายดีรึเปล่า..”
“ก็เรื่อยๆค่ะ แค่เบื่อนิดหน่อย อยากไปทำอย่างอื่นมากกว่าอยู่ที่นี่ ทุกคนทำเหมือนกับว่ามีงานที่ยุ่งมากแต่เวลาลีเข้าไปถามทุกคนก็บอกว่าไม่มีอะไรที่ต้องทำมันเลยทำให้ลีเบื่อจนต้องมานั่งดูนกบินไปบินมาเนี่ยค่ะ..”
“อืม.. เรื่องนี้.. ผมจะลองถามคุณชยุตให้นะครับเพราะอันที่จริงในไร่ก็ยังมีส่วนของฟาร์มนี่แหละที่งานยุ่ง ต้องการคนงานเยอะเหมือนกัน.. แต่ผมไม่รับประกันนะครับว่าคุณชยุตจะให้คุณลีไปทำงานกับผมด้วยรึเปล่า..”
“ไม่เป็นไรค่ะแค่คุณหมอเสนอมาแค่นี้ก็ถือว่าดีแล้วค่ะ..” เธอเองก็ไม่ได้คาดหวังอะไร
