พี่ยุตคิดเหรอว่าเธอจะพอแค่นี้.. คิดแบบนั้นจริงๆเหรอ? ถ้าคิดว่าเธอจะหยุด.. บอกเลยว่าคิดผิด คนที่มันทำให้พี่กุ้งนางตายมันก็ต้องตายตามไปนั่นคือสิ่งที่มันจะต้องได้รับ.. ไม่เป็นไรในเมื่อเธอไม่สามารถจัดการเองได้เธอก็จะต้องหาคนที่จัดการแทนเธอสินะ.. เรื่องแบบนี้บางครั้งก็ไม่จำเป็นต้องลงมือเอง..
แสงสีเสียงในยามค่ำคืนบางครั้งเธอเองก็ต้องการนะแต่ถ้าให้ออกมาบ่อยๆมันก็น่าเบื่ออยู่เหมือนกันเพราะมาทำไรก็เจอแต่คนเดิมๆซ้ำหน้าซ้ำตาไม่มีอะไรที่แปลกใหม่เลยสักนิด.. วันนี้ก็เช่นกันแต่การมาของเธอในวันนี้เธอมาเพื่อที่จะทำให้หัวสมองและหัวใจที่ว้าวุ่นของเธอมันได้ผ่อนคลายลงมาบ้าง.. เธอมัวแต่เก็บเรื่องของอีผู้หญิงคนนั้นมาคิดจนสมองของเธอมันใกล้จะระเบิดเต็มทีแล้ว.. ดังนั้นเธอจึงต้องออกมาข้างนอกแบบนี้ยังไงล่ะ..
“ขอโทษครับ.. มาคนเดียวเหรอครับผมขอนั่งเป็นเพื่อนได้ไหมครับ?”
“หึ.. รู้รึเปล่าว่าฉันเป็นใคร?”
“ถ้าบอกว่าไม่
