ตอนนี้เขาต้องกลับไปที่กาญคนเดียวและเขาปล่อยให้ผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่กรุงเทพต่อไปก่อนโดยเขาได้ให้คนของเขาคอยตามดูอยู่ห่างๆทั้งชายและหญิง.. มันดีอย่างหนึ่งนะที่ผู้หญิงคนนั้นเป็นคนที่ไม่ค่อยสังเกตอะไรรอบตัวเลยและนั่นเป็นจุดที่อันตรายสำหรับเจ้าตัวมากแต่แล้วยังไงล่ะถ้าตายก็คือตาย.. แค่นั้นเองจะไปคิดอะไรเยอะ.. ไม่เห็นต้องสนใจเลยสักนิดว่าไหมท
“มีอะไรแปลกๆเกิดขึ้นรึเปล่า..”
“ยังไม่มีอะไรครับคุณชยุต.. พวกผมแบ่งกันออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มผู้หญิงให้กระจายตามจุดไปคอยสอดส่องเวลาเธอคนนั้นไปตามห้างหรือไปทำธุระแต่ผมได้กำชับไว้แล้วว่าให้สับเปลี่ยนกันอย่าทำให้ผู้หญิงคนนั้นรู้ตัวครับ..”
“อืม.. ทำได้ดี ทำไปเรื่อยๆ..” เฮ้อ.. งานการไม่ต้องทำกันแล้วมั้งเนี่ย.. วันๆต้องมาคอยฟังรายงานของคนที่เขาฝากให้เฝ้าดูผู้หญิงคนนั้น.. ถึงแม้ว่าเขาจะเริ่มทำงานแต่เขาก็ไม่มีสมาธิทำงานสักเท่าไรเพราะว่าในสมองของเขาคิดอยู่ตลอดเวลาว่าผ
