Elçin
Ayaz Jankat’la hastaneye gidince, odada tek kaldım ve kendimi çok huzursuz hissettim. Zaten bu evde olmak beni çok rahatsız ediyordu. Babam ölmüştü ama ruhu her yerde gibiydi. Bir de tabi o manyağın bu evi biliyor olması, fazla kurnaz olması ve her şeyi yapabilecek olan korkutucu eğilimleri huzursuzluğuma huzursuzluk katıyordu.
Hiç uyumadım, uyku girmedi gözüme. Biraz salonda oyalandım, sonra içim daralınca kendimi bahçeye attım. Hayatımı, bugüne kadar yaşadığım her şeyi gözden geçirdim. İyi olan şeylerin en başında Ayaz vardı. Onun hayatıma girmesi benim en kıymetli mucizemdi gerçekten. Duygularımı ona çok belli edemesem de kalbim onun için atmaya çoktan başlamıştı.
Bu kurtuluş o olduğu için değildi ama. O kadar doğal, içten ve iyi kalpliydi ki, insanın onu sevmemesi mümkün de
