Jankat
Maze’nin o hali o kadar sevimliydi ki, ona sarılmamak için zor tuttum kendimi. Aslında sarılsam olurdu belki ama erken mi acaba diye düşünürken o anı da kaçırmış oldum.
Denize bakmayı bırakıp bana döndü:
“Bir çorba içsek mi bir yerlerde?” diye sordu gülümseyerek. Şaşırdım bu sorusuna ama:
“Elbette” deyip onu arabaya yönlendirdim ve binip bir çorbacı bulmak için yola koyulduk. Çorbacıların olduğu bir yer tarif etti bana ve birlikte devam ettik yola. Sonra bir çorbacı bulup arabayı park ettik ve girip oturduk.
Çorbalar geldi, sohbet koyulaştı. O kadar çok şeyden söz ettik ki bir ara gülmekten çenemin ağrıdığını hissettim. O kadar eğlendik, onun o kadar farklı yönleriyle karşılaştım ki her an şaşkınlıkla geçti. Esasen, bu hali çok hoşuma gitmişti bir yandan da.
Çorbacıdan çıktık,
