Yiğit
Jankat’ın aklımıza saldığı şüphe tohumunu annem filizlendirmişti ve artık benim de bu işten emin olacak bir yanım kalmamıştı. Akıllarından geçen şeyler yabana atılır gibi değildi ve eğer gerçekse, işte o zaman onunla çok ama çok sağlam bir hesabım olacaktı.
Son karar bu işi Bülent amcaya söylemek ve ondan destek istemekti. Karar verilince içeri geçtik bizimkilerin yanına ve sohbete katıldık. Düğünü planlayınca herkesin keyfi de yerine gelmişti.
Ertesi sabah Jankat aradı, uyuyordum.
“Evet?” diye açtığımda uyuduğumu anladı ve:
“İnanamıyorum! Uyuyabiliyor musun gerçekten bu saate kadar!” diye bağırdı.
“Ya bağırma be!” dedim ama beni asla dinlemeden:
“Kalk hazırlan! Bülent amcaya gidiyoruz, biz çıkıyoruz şimdi. Yol üstündeki benzinlikte buluşacağız. Çabuk kalk!” diye emirlerini sı
