Jankat
Çocuklarla oturup biraz daha sohbet ettikten sonra kalktık. Arabam olmadığı için mecburen Aybars’la döndüm eve ve arabamın olmadığını hiç bu kadar üzüldüğüm olmamıştı.
Vedalaştık üstün körü ve bindik arabaya. Yola çıkar çıkmaz:
“Jan” dedi Aybars. “Bu kadar kızma ya”
“Bu konuyu kapatabilir miyiz?” derken ne kadar gergin olduğumu ve konuşmak istemediğimi belli etmiştim ona. Bu sayede:
“Tabi ki, nasıl dersen kardeşim” dedi ve daha fazla bahsetmedi. Başka konulardan konuşarak geldik eve sakince ama ben hala üçüne de fena halde bozuktum.
Akşam yemeği yendi, biraz sohbet ettik hep beraber. Ben de babamı yalnız yakalayabileceğim bir an kolluyordum ama kimsenin yerinden kımıldadığı yoktu. Çaresiz bekledim, bugün olmazsa yarın diyerek. Ama sonra bir anda her şey istediğim gibi olmaya b
