หัวใจผมยกให้คุณ DARK1

ประชุมแผน

ครูซัสออกไปแต่เช้า จากคำบอกเล่าของซีอาร์โดยที่เธอไม่ต้องถาม ร่างบางกำชับเชือกผูกรองเท้าให้แน่นเท่าที่จะแน่นได้ พลางยิ้มอ่อนเสมือนตั้งใจฟังคำบอกเล่าซะเต็มประดา ทว่า เปล่าเลย ในใจเธอคิดเหม่อลอยไปไกลแล้ว ของกิจกรรมในวันนี้ งานที่รับมอบหมายให้ไปกับลูกน้องของเขา

ใช่ มันกดดันน้อยกว่ากันตรงไหน??

ร่างสูงในชุดสูทดำเต็มยศ เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า เขาคำนับให้ ก่อนเธอจะเงยหน้าขึ้นมอง

" พร้อมรึยังครับคุณหนู"

หญิงสาวเม้มปากแน่น ถึงแม้จะกลัว แต่เธอก็เลือกที่จะไป

"ค่ะ"

หันไปยิ้มให้ซีอาร์น้อยๆ โบกมือลา แล้วจึงจะเดินก้มหน้าก้มตาตามหลังบอดี้การ์ดไปที่รถ ในขณะที่เขานั้นผายมือเชื้อเชิญไม่ให้เดินผิดทางตลอดจนถึง

"ถ้าหนูเปลี่ยนใจไม่ไปตอนนี้ละคะ"

เอมิเลียตั้งคำถาม หลังขึ้นมานั่งบนเบาะเรียบร้อยแล้ว แต่รถยังไม่ทันออก ลูกน้องคนสนิทมือซ้ายของครูซัส ยิ้มกว้างผ่านกระจกมาให้เธอ พลางส่ายศีรษะ

"นายไม่ชอบให้ใครขัดใจท่านหรอก เชื่อผมสิ"

บอกเธอเสียงเรียบ พร้อมมือผลักเกียร์แล้วเหยียบคันเร่งเคลื่อนรถออกไป เอมิเลียถึงกับหมดแรง ทิ้งร่างพิงพนักทันที

" ฟู่ว..." พอกันทั้งเจ้านายและลูกน้อง

ร้านเสื้อผ้าใหญ่โตในห้างสรรพสินค้าหรู เอมิเลียมาถึงก็เอาแต่ยืนเฉย ในขณะรอบตัวมีพนักงานยืนล้อมอยู่สี่คน หนึ่งในนั้นมองหน้าเธอแล้วยิ้มบางๆ ยืนรอหวังให้เธอนั้นเลือก หรือจับต้องชุดใดชุดหนึ่งสักชุดแล้วนำมาลองก็ได้ แต่เปล่าเลย เธอเอาแต่ยืนจเฉยเสมือนกำลังครุ่นคิดเรื่องอื่น พร้อมหน้าที่ซีดเผือด และรอยยิ้มแห้ง ยามสบตากับพนักงานขาย พวกหล่อนหันมองผู้ชายที่มาด้วย หวังขอความช่วยเหลือ และหาคำตอบจากเขา ทว่า ดูจากความห่างเหิน และหน้าที่ขรึมนิ่ง ไม่สนใจหญิงสาวแล้ว บ่งบอกถึงสถานะไม่ได้เป็นอะไรกันอย่างชัดเจน จึงได้แต่เงียบไป

" เอ่อ..."

" ช่วยหนูหน่อยได้ไหมคะ"

ไม่ทันจะเอ่ยถาม เอมิเลียยื่นการ์ดสีทองใบหนึ่งที่ผู้ปกครองเธอฝากลูกน้องมาให้เมื่อเช้าไปให้

" คะ?? "

เธอจะบอกอย่างไรดี ว่าเธอไม่เคยซื้อของ และไม่เคยมาในสถานที่แบบนี้

" รบกวนช่วยหาเสื้อผ้าที่เหมาะสมกับหนูให้หน่อยค่ะ"

หน้าเหยเก บอกเสียงแผ่ว น่าฉงนในทีแรกของพนักงานยิ้มกว้างทันที ก่อนจะกระดี๊กระด๊าขึ้นมา เมื่อเข้าใจสิ่งที่เธอต้องการ

" ได้เลยค่ะ... เดี๋ยวพวกเราจัดให้ คุณลูกค้ามาทางนี้นะคะ"

จากนั้นแขนเรียวก็ถูกดึงให้เดินตามไป ท่ามกลางสายตาจับจ้องดูเธอใต้แว่นดำนั้นของบอดี้การ์ด เอมิเลียตอนนี้เงอะงะสุดๆ ก่อนจะหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมารายงานนาย หลังเธอเข้าในร้านไปลับตา

" ครับนาย เรียบร้อยแล้วครับ"

(เธออยากได้อะไร ก็ตามใจเธอให้หมด ถ่วงเวลาไว้ จนกว่ากูจะบอกว่าปลอดภัย)

" รับทราบครับนาย"

ครูซัสวางสมาร์ทโฟนอย่างไม่ใส่ใจไยดี หันไปสนใจกับงานตนต่อ ซึ่งยุ่งเหยิงวุ่นวายเสียจนไม่รู้จะทำอันไหนก่อนอันไหนหลังดี หากเขาแยกร่างได้ก็คงจะทำไปแล้ว

สายตาคมกริบมองสลับกันระหว่างภาพวงจรปิดตรงหน้าและสัญญาณจากเพื่อนร่วมแก๊ง

ใช่ วันนี้เขามาทำภารกิจ ปฏิบัติการชักศึกเข้าฝูงเยี่ยงสหายคนสนิทขอไว้ โดยการรอสัญญาณ และ ระวังกลุ่มคนชุดดำสี่ห้าคนฝั่งตรงข้าม ที่พากันมาด้อมๆ มองๆ ละแวกคฤหาสน์เขาไปด้วย

ครูซัสต้องขอบคุณรัศมีกล้อง ที่ทำงานไกลขนาดนี้ได้ ศักยภาพมันช่างขั้นเทพจนเขาต้องทึ่ง

" ในขณะที่เราวางแผนชิงตัวไอ้เวย์ กูไม่คิดว่าฝูงเก่าของมันจะตามล่ามันด้วย "

ชิฟต์ขนาดเล็กที่ฝังไว้ใต้หูตอนนี้ถูกใช้งานไม่ขาด ครูซัสกัดฟันกรอด เริ่มหงุดหงิด กับภาพเคลื่อนไหวที่เขาเห็น กลุ่มคนเหล่านั้นกำลังรุกล้ำเข้ามาในเขตพื้นที่ของตน

" เย็นไว้ไอ้เสือ มึงหยุดคิดเรื่องนั้นไว้ก่อน นี่คือคำขอจากเราทุกคน "

" ฟัค!!! "

และนั่นยิ่งทำเขาสบถหนัก ยามถูกเพื่อนขัด เสมือนรู้ทัน โชคดีแค่ไหนกับสัญชาตญาณในใจของเขา นอกจากคติทำงานใหญ่ใจต้องนิ่งที่ใช้ประจำแล้ว ยังมีเซนส์มากพอให้รู้ล่วงหน้าว่าวันนี้มันคือวันแห่งอันตรายระดับหนึ่ง เขาจึงเกณฑ์ลูกน้องพาน้องสาวทั้งคู่ออกไปข้างนอก โดยการล่อเงินมหาศาลฟาดหัวให้ไปใช้จ่ายตามความต้องการ แน่นอนอาจเป็นเรื่องโปรดของเคลที่เพราะเข้าใจไปเองว่า พี่ชายหล่อนคงจะง้อหล่อนเรื่องเมื่อคืน ทว่าไม่ใช่กับ เอมิเลีย

" พร้อมไหมท่านบิ๊กครูซ"

" พร้อมตั้งแต่อยู่ในท้องแม่แล้วโว้ย! "

" บุก! "

ปัง!

เสียงถีบประตูดังก่อนเสียงปืนจะตามมา เป็นอุปสรรคคั่นกลางการเจรจาระหว่างคนสองฝ่าย ดาฟพ่อค้าอาวุธรายใหญ่คู่แข่งของแก๊งอัลฟายกมือขึ้นเหนือหัวพร้อมทรุดตัวนั่งลงที่เดิม ในจังหวะมีคนบุกรุกและคิดจะหนีกันซึ่งๆ หน้า ส่วนอีกฝั่งถูกยิงดับคาที่ด้วยน้ำมือของบิ๊กครูซ

" บุกมาถึงที่กูได้ ถือว่ามึงกล้ามาก"

ดาฟกัดฟันแน่นเป็นเกลียวพลางยกมือค้างรอการชำระแค้น

" ฮึ ท่านมากกว่าที่กล้า กล้ามาล้วงคองูเห่าอย่างอัลฟา ทั้งที่เราตกลงกันไว้แล้ว"

บิ๊กครูซใช้เท้ายันโซฟาข้างเดียวกับท่อนแขนของดาฟที่ตั้งเอาไว้ เพื่อไม่ให้เขาหนี เอ่ยเสียงเรียบแต่เยือกเย็นจนน่าขนลุก ทว่า ไม่ได้ทำให้ดาฟเกรงกลัว เขายังทำใจดีสู้เสือหัวเราะกวนประสาท

" ฮ่ะๆๆ ก็ลูกค้ามันอยากใช้ของกูนี่หว่า ทำไงได้วะ ของซื้อของขาย "

แน่นอนทำครูซัสเลือดขึ้นหน้าได้ใจ

ผั๊วะ!

เขาตบหน้าดาฟด้วยด้ามปืนจนหน้าหัน กัดฟันกรอด ข่มเสียงต่ำ ในขณะคนเจ็บอุทานอย่างโกรธแค้น

" บัดซบ! "

" ผมไม่ยักรู้ว่าท่านจะเล่นขายของด้วย"

"....."

เพราะไม่คิดว่า คนรุ่นลูกอย่างบิ๊กครูซจะกล้าทำกับเขาอย่างนี้

" มึงกล้าทำกูงั้นเรอะ"

" ขนาดลูกค้าวีไอพีอย่างไอ้นั่น ผมยังกล้าเหนี่ยวไกใส่มันได้ นับประสาอะไรกับคู่แข่งอย่างท่านล่ะครับ"

เขาชี้ปลายกระบองปืนไปยังศพที่นอนหงายเลือดท่วมตัว ก่อนจะเลื่อนมาจ่อขมับดาฟ

" ผมเคยบอกท่านแล้ว อัลฟารับไม่ได้จริงๆ กับเรื่องทรยศ"

แกรก....

จงใจขู่ให้มาเฟียรุ่นพ่ออย่างดาฟปั่นป่วน หวังทำคะแนนให้เวย์เห็น ว่าแก๊งเขานั้นเก่งสามารถคุ้มครองเขาได้ หากเวย์ไว้ใจ ทุกอย่างก็ง่ายไปเสียหมด ซึ่งแน่นอนมันเกินคาด ดาฟยกมือเหนือศีรษะหนักกว่าเดิม ร้องขอชีวิตตัวเอง ไม่ห่วงศักดิ์ศรีระหว่างรุ่นกับรุ่น

" โอเค มึงจะเอายังไงกับกูก็ว่ามาเลย ไอ้บิ๊กครูซ.."

แม้ว่าจะข่มใจทำก็ตาม ท่ามกลางการซุ่มมองของคนอื่นๆ รวมถึงแฮกเกอร์ในแก๊งอัลฟา ต่างทึ่งในการทำงานของเขา ไม่คิดว่าการตัดสินใจเพียงแค่เสี้ยววินาทีจะแม่นยำขนาดนี้

" วู้!! ให้มันได้อย่างนี้สิวะ ไอ้เสือ ฮ่าๆๆๆ"