ความตกใจประหนึ่งเกิดภัยพิบัติ ทำเอมิเลียดิ้นพล่าน มือน้อยตะปบท่อนแขนแกร่ง ทั้งจิกทั้งข่วนและกระทืบในเวลาเดียวกัน พร้อมขึ้นเสียงสูงโวยวาย ทว่า เสมือนบั่นทอนให้เรี่ยวแรงลดลงเสียดื้อๆ
" แค่กอด" เขากระซิบ ก่อนเธอจะหยุดดิ้นหมุนคอไปเถียง
"ฉันจะไม่มีทางโง่เป็นครั้งที่สอง ปล่อยนะ ไอ้คนกะล่อน"
ความอดทนที่อุตส่าห์นับหนึ่งถึงสิบมาตลอด ถูกบีบออกมาเน้นๆ เธอจะไม่ถือสาคนเมาเลย หากเขานั้นแค่เซมาชนหรือโงนเงนล้มทับ แต่นี่..
" แล้วไง?"
เมาแล้วยังจะยียวนกวนประสาทอีก
" คุณเรกาโด คุณมากอดฉันทำไม คุณมีสิทธิ์อะไรคะ"
อีกอย่างมือข้างนึงที่รวบกอดร่างบาง มันทาบอยู่กับเต้ากลมกลึงของเธอด้วย เขาเกาะกุม จงใจใช้นิ้วเกลี่ยยอดถัด ในขณะปากยังพูด แสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง เป็นบ่อเกิดความประหม่าปนกลัวให้หญิงสาวไม่น้อย เธออยากร่ำไห้ ทว่า ความโกรธในใจเหมือนจะมีเยอะกว่า เธอตั้งปฏิญาณไว้กับตัวแล้วว่า อย่างไรวันนี้จะข
