เอมิเลียร่างกระตุกเฮือกมากกว่าสองรอบ ครางเสียงฮิ่งแหบกระเส่า ในขณะเขายังไม่ไปถึงไหน สร้างความล้าให้กล้ามเนื้อหน้าท้องเธอยิ่งนัก ที่ทั้งเกร็งและกระเพื่อมในเวลาเดียวกัน
“ พะ พอแล้ว ไม่ไหวแล้ว “
เรกาโดก้มลงสบดวงตาคู่สวย ซึ่งไม่เหลือเคล้าโคลงแห่งความจองหอง ตรงกันข้าม บัดนี้หรี่ลงบ่งบอกถึงความเหนื่อยใกล้หมดแรงเต็มที ใช่ เธอลอยละล่องพิชิตขอบสวรรค์หลายรอบแล้ว
“ อีกนิด ใกล้แล้ว..”
“ อึก...ฉันเกลียดคุณ”
เธอส่ายหน้า แทบสำลอกออกมาเป็นน้ำลาย
“ งั้นหรือ...”
เขาก้มลงไปเลิกคิ้ว ในขณะเอวสอบยังดึงดันไม่หยุด
“ อร๊ายยย นี่! “
แถมแกล้งเธอโดยการกระแทกสุดแรง ในจังหวะถาม เอมิเลียนิ่วหน้า ใช้ฝ่ามือเล็กทาบแผงหน้าท้องเขา หวังหาที่พึ่งพายามหัวสั่นคลอน ทว่า กลับเหมือนเพิ่มเชื้อความกระสันให้ตัวเอง เมื่อพบว่าสิ่งที่เธอกำลังสัมผัสนั้นมันคือมวลกล้ามเนื้อล้วนๆ
พระเจ้า...ถึงว่าทำไมอึดนัก ต้องออกกำลังกาย ใ
