ปรีมาลืมตาขึ้นมาก็ต้องตกใจ หล่อนพบว่าตัวเองนอนอยู่บนตักของเขา ดวงใจของหล่อนเต้นรัวเมื่อเงยหน้าขึ้นไปสบตาเข้ากับเขา ยิ่งเห็นเขายิ้มกรายๆ ด้วยแล้วหล่อนยิ่งหน้าแดง
“อุ๊ย นี่คุณ ฉันมานอนอยู่บนยนี้ได้ยังไงกันคะ” ร่างบางรีบดันตัวเองขึ้นแล้วรีบมองไปรอบๆ
“นี่คุณ ฉันๆ อยู่บนเครื่องเหรอ” เสียงหวานเอ่ยด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เมื่อมองไปรอบๆ แล้วเพิ่งรู้ว่าตนเองนั้นนั่งอยู่บนเครื่องบิน ปุยเมฆที่ลอยผ่านหน้าต่างนั้นทำให้หล่อนยิ่งแน่ใจ
“อืม ครับ” ชีตาร์อมยิ้มตอบ และเขาเกือบจะหลุดขำเมื่อเห็นหน้าสวยที่เหวอหวออยู่นั้น
“บ้าเหรอ เรากำลังจะไปไหนกัน”
“ไปบ้านผม บราซิล”
“บราซิล!!” ร่างเล็กตกใจเป็นที่สุด นี่เขาจะพาหล่อนไปบราซิล ไปทำไม แล้วคนที่บ้านหล่อนรู้หรือป่าว งานของหล่อนหละ คำถามมากมายเกิดขึ้นในใจหล่อน
“ครับ บ้านผม ๆ จะพาไปพบแด๊ดกับมัม” เขาพูดเป็นภาษาอังกฤษ ซึ่งปีรมาเองก็เข้าใจ
“อื้อ แล้วทำไมไม่บอกก่อน
