สยบหัวใจเสือร้ายชีตาร์

ฉันไม่คบกับคุณ

ชีตาร์นอนกอดร่างบางในอ้อมกอดอยู่อย่างนั้น สายตาของเขามองใบหน้าสวยที่เขาเริ่มรู้สึกหวงแหน ผิวสวยที่เนียนนุ่มดุจใยไหมทำให้เขาอยากสัมผัสมันตลอด 24 ชั่วโมง ปากเล็กจิ้มลิ้มมันนิ่มนุ่มและหอมหวานเป็นที่สุด ไม่คิดว่าของอย่างเสือร้ายชีตาร์ ต้องมานอนมองกวางน้อยเหยื่อสาวแสนสวยโดยไม่อยากรบกวนให้เจ้าหล่อนตื่น มือหนาลากลงต้นแขนมันนุ่มลื่นจนอยากจะเก็บไว้เชยชมคนเดียว ใบหน้าคมของเขาเคลื่อนลงต่ำ

“จุ๊บ!!” เขากดจุมพิตหัวไหล่เนียนนั้นเบาๆ

“อื้อ..” ปีรมาครางอย่างขัดไหน เหมือนมีบางอย่างมายุ่มย่ามหล่อนนั้น ร่างเล็กขยับกาย เมื่อรู้สึกเหมือนว่ามีสิ่งรบกวนเลื่อนมาลงมาอยู่แถวๆ ใบหน้านี้ ขนตางอนปรือค่อยๆ ปรือขึ้น

“อุ๊ย!! นาย อย่านะ” ปรีมาขยับใบหน้านี้ ใบหน้าคมของเขา ก็เขานะสิเล่นคลอดเคลียหล่อนอยู่อย่างนี้

“อื้อ..ก็คุณขี้เซานี่ ผมนอนมองคุณนานแล้วนะ” เสียงทุ้งที่เอ่ยขึ้นข้างๆ ใบหน้าและปอยผมของหล่อนทำเอาหญิงสาวหน้าร้อนผ่าว ปรีมายกมือขึ้นลูบหน้าตัวเองอย่างตกใจ แบบนี้เขาจะเห็นเรานอนน้ำลายยืดหรือเปล่านะ นิ้วเรียวลูบใบหน้าสวยของตัวเองอย่างสำรวจ

“อื้อ แล้วใครใช้ให้คุณมานายมานอนมองหละ” หล่อนยกมือขึ้นจะทุบเขา

..หมับ!! “คุณนี่ชอบใช้ความรุนแรง ผมระบมไปทั้งตัวแล้วเลย หืม” ชีตาร์เหลียวหลังไปมองไหล่ตัวเองที่มีแต่รอยเล็บของเจาหล่อนทั้งนั้น ปีรมาตาเบิกกว้าง เมื่อมองตาม ทำไมรอยมันเยอะขนาดนั้นเลยหละ หญิงสาวชันกายลุกขึ้นมองแผ่นหลังของเขา แล้วหน้าแดง

“ก็ใครใช้ให้คุณ...” ปากบางหยุดชะงัก เกือบจะหลุดปากไปแล้วว่าใครใช้ให้เขานอนกลับหล่อนหลายรอบหละ เขาไม่รู้หรือไงว่าหล่อนเสียวจนไม่รู้จะไปลงกับอะไรนอกจากแผ่นหลังของเขานั้น

“หื้ม...ทำอะไรเหรอ” ชีตาร์นอนมองเจ้าหล่อนแล้วยิ้มกว้าง เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนอายได้สวยแบลบเจ้าหล่อนนี้มาก่อนเลย มือหนาเอื้อมไปคว้าเอวเล็กของเจ้าหล่อนเอาไว้แล้วรั้งร่างหล่อนเข้ามาใกล้

“อ๊ะ!! นี่” ปีรมาก้มลงไปมองร่างสูงที่นำใบหัวของเขามาหนุนบนตักของหล่อนอย่างตกใจ มือเล็กรีบกำชับปมผ้าห่มที่หล่อนพันกายไว้เพื่อให้แน่นหนามากยิ่งขึ้น หล่อนเฉสายตาไปมองทางอื่น

“ลุกขึ้นไปเลยฉันไม่ชอบให้ใครมานอนตัก”

“แต่ต่อไปนี้ไปคุณต้องชอบ เพราะผมจะนอนตักคุณทุกวัน” ชีตาร์เงยหน้าพูดกับหล่อน สายตายังไม่ละไปจากดวงหน้าวานนั้น

“บ้าเหรอ ใครจะให้คุณนอน ฉันไม่เอาตำรวจมาจับคุณก็บุญแล้ว” ปีรมาก้มลงไปพูดกับเขาแล้วนึกอารมณ์เสีย คนบ้านี่พาหล่อนมาที่โรงแรม พาหล่อนมาย่ำยี แล้วนี่จะบังคับหล่อนให้มานั่งให้เขาหนุนตักงั้นเหรอ มันมากไปแล้วมั๊ง

“จับในข้อหาอะไรเหรอครับ”

“ก็ลักพาตัวฉัน แล้วนายก้อ...” หล่อนไม่พูดต่อแล้วทำท่าจะลุกขึ้น หมับ!! ควับ!!

“อุ๊ย!! ว๊าย อ๊ะ!!” ร่างเล็กรีบใช้มือดันหน้าอกเขาไว้ แล้วมองหน้าเขาอย่างตกใจ เขารั้งร่างหล่อนให้ลงมานอนทับร่างแกร่งของเขานั้น

“ผมทำอะไรเหรอ ฟอดดด!!

อ๊าย!!

“ทำแบบนี้หรือเปล่า” ชีตาร์ผงกหัวขึ้นไปหอมแก้มคนตัวเล็กแล้วยิ้มในตา เขามีความสุขจังที่ได้กอดหล่อนไว้แบบนี้ สายตคาเหลือบไปมองผ้าห่มที่คลายปมออกจากหน้าของของหล่อนนั้นก็อมยิ้ม

“นี่นาย ฉวยโอกาสอีกแล้วนะ” ปีรมาเม้มปากกำมือทำท่าจะทุบตีเขา หล่อนไม่ทันสังเกตว่าสายตาของเขามองอยู่ที่อะไร หล่อนลืมไปว่าผ้าห่มที่พันกายเอาไว้นั้นไม่แน่นหนาพอคิ้วเรียวขมวดเข้าหากันเมื่อแล้วก้มมองดูตัวเองตามสายตาเขา

“อุ๊ย!! ว๊าย!! คนลามก” มือนุ่มเอื้อมมือไปปิดตาคมอย่างลืมตัวเพื่อกันไม่ให้เขามองหล่อนนั้น ร่างเล็กทำท่าจะขยัลลุกขึ้นเพื่อจะไปสวมเสื้อผ้า

หมับ!! จะไปไหน” ปีรมาเหลียวไปมองแอ้มแขนแกร่งที่โอบกอดร่างของหล่อนเอาไว้แน่นนั้น หล่อนรู้สึเหมือนผ้าห่มที่คลุมร่างของหล่อนมันกำลังเลื่อนไหลลงไปจากแผ่นหลัง หล่อนไม่รู้เลยว่าเสือร้ายกำลังใช้ปลายเท้าดึงผ้าห่มนั้นออกอย่างช้าๆ แต่เมื่อรู้สึกเย็นวาบที่แผ่นหลัง หล่อนจึงเหลียวไปมองแผ่นหลังตัวเอง

“ว๊าย..คนบ้า เจ้าเล่ห์” ร่างเล็กจึงปล่อยมือจากการปิดดวงตาคมเพื่อดึงผ้าห่มนั้นไว้ แต่ทว่าหล่อนก็ไม่ทันความไวของร่างแกร่งนั้น เขาใช้ความเร็วตวัดร่างของหล่อนให้ลงไปนอนแทนที่เขา

ควับ!! พรืด!!! แล้วเขาก็มาทาบทับร่างเล็กหล่อน สายตาคมจ้องมองร่างบางนั้นนิ่ง เขามองลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้น

“ผมชอบคุณปริมมี่” ชีตาร์ตัดสินใจบอกเจ้าหล่อน หากไม่ชอบเขามาตามมาถึงประเทศไทยได้เช่นไรกัน

“แต่ฉันไม่ชอบคุณ ฉันไม่รู้จักคุณ แล้วคุณก็มาทำร้ายฉัน” ปรีมามองเขาด้วยสายตาจริงจัง

“เดี๋ยวคบๆ กันไปคุณก็รู้จักผมเอง” ชีตาร์มองหน้าเจ้าหล่อนนิ่ง เขาส่งสายตาเข้ม แต่ทว่าหูของเขาก็รอฟังคำตอบจากเจ้าหล่อน เขารู้ว่าหล่อนไม่มีใครแน่เพราะตลอด 1 เดือนที่เขาให้คนจับตามอง ไม่มีแม้ผู้ชายที่จะขับรถไปตามส่งเจ้าหล่อน มีเพียงนายแบบไฮโซคนเท่านั้น

“ไม่!! ฉันไม่อยากคบกับคุณ” ดวงตาหวานมองเขานิ่ง ใครเขาจะไปคบกับคนที่ไม่เคยรู้จักกันเลย เขาเป็นใครหล่อนยังไม่รู้จัก ที่ที่แน่ๆ เขาต้องเป็นคนไม่ดีแน่ๆ เลย ตั้งแต่ตอนนั้นเห็นเขาชอบออกคำสั่ง และก็มีลูกน้อง แต่ละคนเหมือนพวกมาเฟียเลย ปีรมานึกขยาดในใจ

“แต่...”

ก๊อกๆๆๆ!! เสียงเรีกจากการเคาะประตูทำให้ชีตาร์นึกฉุน มันมาทำไมตอนนี้วะ เขาเหลียวไปมองบานประตูที่สนั่นหวั่นไหวด้วยแรกกระแทกนั้น

“นายครับๆ มีเรื่องด่วนครับ” เคนโด้ตัดสินใจเคาะเรียกเจ้านาย หลังจากที่รอเวลาตั้งแต่เช้าจนตอนนี้มันสายมากแล้ว และเรื่องก็เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้

“ว่ายังไงไอ้เคนโด้” เขาเดินมากระชากประตูอย่างอารมณ์เสีย

“คุณลีโอขอความช่วยเหลือด่วนครับ”

“เกิดอะไรขึ้นวะ”

“เราต้องเดินทางด่วนครับ เดี๋ยวระหว่างนั่งเครื่องจะเล่าให้ฟังครับ” ชีตาร์รีบรุดเข้าห้อง แล้วเดินเข้าไปหยิบชุดของเขา สายตาคมมองร่างบาง เมื่อไม่เห็นเขาจึงทิ้งโน้ตไว้ที่หัวเตียงนั้น ชายหนุ่มจุมพิตไว้ที่กระดาษนั้นแล้วรีบออกไปอย่างรวดเร็ว ชั่วโมงนี้ที่บ้านเขามีเรื่องด่วน เรื่องหัวใจของเขาคงต้องพักแล้วก่อน แล้วเขาจะกลับมาจัดการทุกอย่างให้เร็วที่สุด

ปีรมาออกมาจากห้องน้ำก็ไม่พบร่างเของเขา ข้าวของของเขาก็หายไปหมดด้วย หัวใจของหล่อนกระตุกวูบความรู้สึกบางอย่างปรากฏขึ้นหล่อนไม่ได้มองสิ่งที่วางอยู่บนโต๊ะนั้น ในใจหล่อนไหววูบเล็กน้อย ร่างบางแต่งตัวแล้วเดินออกมาจากตรงนั้น ขอบตาหวานร้อนผ่าวเล็กน้อย....>>>>>