ปรีมาใช้เวลาเล่นน้ำกับชายหนุ่มอยู่สักพัก หล่อนว่ายน้ำลงไปไกลจากฝั่งเล็กน้อย จนเลืมไปว่ามันเป็นเวลาเช้าและตะคริวก็เกิดขึ้นได้เสมอ
“อุ๊ย โอ้ย ช่วยด้วยคะ อื้อ” ร่างเล็กรู้สึกเจ็บตรงปรีน่องและเกร็งตรงขาจนไม่สามารถขยับไปไหนได้ ร่างหล่อนกำลังจมดิ่งลงเบื้อล่าง
“อ้าว!! คุณ” ชีตาร์ที่เห็นดังนั้นก็ตกใจ เขารีบว่ายไปช่วยเจ้าหล่อนอย่างรวดเร็ว โชคดีที่เขายังอยู่ตรงนั้น มือหนาจึงรีบคว้าร่างเล็กแล้วพาขึ้นจากน้ำได้ทันท่วงที ปรีมาตกใจรีบคว้าคอเขาเอาไว้แน่นขณะที่อยู่ในอ้อมแขนแกร่งของเขานั้น สายตาหวานมองเขาอย่างซึ้งใจ
“เป็นยังไงบ้างคุณ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า ไหนผมดูสิ” เขาวางร่างน้อยลงบนหาดทราย แล้วรีบสำรวจเรียวขาของเจ้าหล่อนอย่างเป็นกังวล
“ตะคริวตรงนี้ โอ้ย อย่าจับนาย อื้อ” ปีรมาสะดุ้งเมื่อเขาจับขาสวยของหล่อนขึ้นแล้วออกแรงบีบมันเบาๆ หล่อนร้องเสียงหลงอย่างเจ็บปวด
“ไหนคุณ อย่างเกร็งสิ” สายตาคมเข้มส่งแววดุกร้
