“นี่คุณ ปล่อยมือออกจากเอวฉันได้แล้ว มันอึดอัด” ร่างบางเอ่ยพร้อมกับส่งสายตาดุใส่คนที่เจ้าเล่ห์ที่แสดงตัวว่าเป็นสามีหล่อนนั้น
“ไม่!!” ชายหนุ่มส่ายหัวไปมา ขณะที่มือไม้ของเขาก็กำชับเอวกิ่วนั้นแน่นมากยิ่งขึ้น
“นี่ จะบ้าเหรอ มานั่งกอดอยู่ได้”
“ก็กลัวเมียหนีอีกนี่” เขาก้มลงไปกระซิบข้างหูขาว สายตาหันไปยิ้มกับลุงขับแท็กซี่ในกระจก
“บ้าเหรอ ใครเมียนายไม่ทราบ”
“อ๋อ ลืมตัวหรือไง คุยกับไอ้ล่ำนั่นจนลืมไปสินะว่าใครคือแฟน” ชีตาร์เค้นเสียงต่ำ ทำไมเขาถึงต้องหงุดหงิดมากมายขนาดนี้ด้วย เกิดมาไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อนเลย รู้สึกห่วง หึง และก็หวงมากด้วย
“ใครกันแน่ลืมไปแล้วว่ามีแฟน เห็นควงกับใครไปทั่ว” น้ำเสียงที่ขุ่นเคืองบ่งบอกถึงอารมณ์คนพูด ชีตาร์อมยิ้มเมื่อได้ยินประโยคนั้น เขาหรี่ตามองร่างเล็กที่นั่งกอดอกใบหน้าบอกบุญไม่รับอยู่นั้น
“หึงผมเหรอ” เขาได้ทีเย้าเจ้าหล่อนเล่น
“ไม่หึงได้ยังไงหละครับ เมียที่ไหนก็หึ
