“ ถ้าไม่ดีคุณลุงก็เลิกดูดสิครับ ” อีธานรีบทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วใช้เท้าดับมัน ก่อนจะยื่นมือมาลูบผมแอทเทอร์เบาๆอย่างนึกเอ็นดู
“ รู้อะไรไหม？ ไม่เคยมีใครสั่งฉันได้นอกจาก...ที่รัก แล้วก็นาย...ไอ้เด็กแสบ ” อีธานลุกขึ้นยืนเต็มตัวก่อนจะเดินกลับไปที่รถที่วิลสตาร์ทเครื่องรอแล้วเคลื่อนตัวออกไป ทิ้งให้ที่รักยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น
“ แกไหวมั้ยที่รัก ” เตรีบถามที่รักที่เห็นเธอเงียบอยู่นาน
“ ไหว แกกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย ฉันไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย...ไปครับแอทเทอร์กลับห้องกัน ขอบใจนะวันนี้ที่ไปรับแอทเทอร์ให้ ”
“ อื้อ จะขอบใจทำไมฉันเพื่อนแกนะ แต่ตอนนี้ฉันไม่อยากเป็นแค่เพื่อนแล้ว เป็นอย่างอื่นแทนได้ไหม ยิ่งฉันเห็นเขาเข้าไกล้แกฉันยิ่งรู้สึกไม่อยากเสียแกไป ” เตจับมือที่รัก
“ ลองคบกันมั้ย แกอยู่กับเรามา4 ปีแล้วแกก็น่าจะรู้ว่าเราไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนเลย ”
ที่รักรู้สึกเฉยๆกับคำพูดของเต เพราะเขาคิดกับเตแค่เพื่อน
