วันต่อมาหลังจากรับประทานอาหารมื้อกลางวันเสร็จ นานาเสะกับเพื่อนๆ ก็เดินทางมาที่หลุมศพของวากายามะ ที่ตั้งอยู่ในสุสานสาธารณะของหมู่บ้าน
นานาเสะแวะซื้อน้ำอัดลมรสเลม่อน ที่วากายามะชอบดื่มอยู่บ่อยครั้งสมัยที่ยังมีชีวิตอยู่มาด้วยหนึ่งขวด พร้อมกับขนมขบเคี้ยวสองห่อ เพื่อนำมาไหว้หลุมศพของวากายามะ
หลังจากเดินหาอยู่ครู่หนึ่ง นานาเสะก็พบกับหลุมศพของคุณปู่ของเขา เด็กหนุ่มนั่งยองๆ ลงที่ด้านหน้าหลุมศพ ก่อนจะจุดธูปหนึ่งดอก พร้อมกับฉีกถุงขนมและเปิดฝาขวดน้ำอัดลม
นานาเสะพนมมือ พร้อมกับปล่อยให้น้ำตาของเขาไหลออกมาอย่างช้าๆ
“ตลอดเวลาที่ผ่านมา…ผมพยายามวิ่งหนีความเป็นจริงที่ว่าปู่ไม่ได้อยู่บนโลกใบนี้กับผมแล้ว…ผมขอโทษนะครับที่ไม่ได้ดูแลปู่ให้ดีเท่าที่หลานคนนึงควรจะต้องทำ…”
ตัวของนานาเสะเริ่มสั่นเล็กน้อยจากการที่เขาเริ่มร้องไห้ แผลของเขาที่เกี่ยวข้องกับวากายามะ ในวันนี้มันได้ถูกแหวกออกอีกครั้ง แต่ในครั้งนี้ เขา
