“เอ๋!!!!!!!!!”
อันนาตะโกนออกมาเสียงดัง เคราะห์ดีที่ไม่มีผู้คนอยู่แถวนั้นพอดี ไม่งั้นเธอคงจะโดนมองด้วยสายตาประหลาดๆ ใส่แล้ว
“ปฏิกิริยาแบบนั้น แสดงว่าฉันคิดถูกสินะ อันนา…”
นานาเสะพูดพร้อมกับยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้อันนา คล้ายจะหยอกเย้าเธอ แต่แววตานั้นเหมือนกับกำลังจ้องจะจับผิดเธออยู่อย่างไรอย่างนั้น
อันนาที่ในตอนนี้หน้าแดงก่ำ ลนลานทำตัวไม่ถูกคล้ายเด็กน้อยที่ถูกจับได้ว่าทำความผิด ไม่รู้จะตอบกลับนานาเสะไปอย่างไรดีในสถานการณ์แบบนี้
เธอควรจะวิ่งหนีเขาไปเลยดีไหม?
ไม่สิ! ถ้าทำแบบนั้นยังไงวันพรุ่งนี้ก็ต้องเจอหน้าเขาอีกอยู่ดี แบบนั้นมันจะยิ่งดูน่าอึดอัดเข้าไปใหญ่เลยไม่ใช่หรือยังไงกัน?
“คือว่า…”
เธออ้ำอึ้งที่จะพูดออกมา
“ว่ายังไงล่ะ? ฉันคิดถูกหรือไม่ถูก?”
นานาเสะเดินเข้าไปใกล้เธออีกก้าวนึง นั่นยิ่งทำให้ใบหน้าของพวกเขาทั้งคู่อยู่ใกล้กันมากขึ้นไปอีก
“อะ…อืม…ถูกต้อง…ฉะ…ฉันชอบนาย…ตะ…แต่ทำไมนายถึงร
