หลังจากวันที่นานาเสะได้เล่าบาดแผลทางใจในอดีตของเขาให้กับอันนาฟัง ตัวของเขาก็เริ่มที่จะคุ้นเคยและยอมรับในตัวของเธอขึ้นมาบ้างแล้ว
นานาเสะเริ่มตัวติดกับอันนามากขึ้น ไปไหนมาไหนกับเธอสองต่อสองโดยที่ไม่อิดออดเหมือนแต่ก่อน และที่สำคัญเวลาที่เขารู้สึกไม่สบายใจ เขาจะส่งสัญญาณให้อันนาได้รับรู้ เพื่อที่เธอจะได้มาปลอบโยนเขา
ซึ่งการกระทำนี้นี่เองที่อันนารู้สึกว่าเธอได้เข้าไปอยู่ในหัวใจของนานาเสะได้สำเร็จแล้ว ส่วนทางด้านนานาเสะนั้นมองเธอว่าเป็นเพื่อนคนสำคัญในชีวิตของเขา ยังไม่ได้คิดเกินเลยอะไรไปมากกว่านั้น
.
พักเที่ยงของวันหนึ่ง ระหว่างที่อันนากำลังป้อนอาหารให้นานาเสะตามปกติอยู่นั้น เธอก็ได้เอ่ยปากร้องขอเขาในสิ่งที่เธออยากจะทำมาตั้งนานแล้ว เพียงแต่ว่าไม่มีโอกาสที่จะได้ทำ
“นี่นานาเสะ…”
อันนาพูดขึ้นในขณะที่คีบชิ้นไก่คาราอาเกะ
“มีอะไร?”
นานาเสะเลิกคิ้วถาม
“จะว่าอะไรไหม…ถ้าฉันจะเข้าไปทำอาหารให้นายท
