“อึ่ก…!!”
นานาเสะลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าตรู่ของอีกวัน ด้วยเพราะเขารู้สึกร้อนอบอ้าวและอึดอัดไม่สบายตัวเท่าไหร่นัก
พอลืมตาขึ้นมาก็พบกับใบหน้าจิ้มลิ้มของอันนาในระยะประชิด อีกทั้งยังสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่ปลุกสติของเขาที่กำลังสะลึมสะลือให้กลับมาแจ่มแจ้งชัดเจนอีกครั้ง
เมื่อสติกลับมาครบถ้วนบริบูรณ์แล้ว ความคิดความอ่านจึงกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง นานาเสะจึงคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่ตัวของเขานั้นได้กอดอันนาเอาไว้เพราะเธอนั้นเกิดขี้ขลาดตาขาวกลัวผีขึ้นมา พร้อมกับมองใบหน้าที่สวยเด่นเป็นสง่านั้นอย่างพินิจพิเคราะห์
ถ้าหากว่าคนที่นอนอยู่ตรงหน้าเขาเป็นคาวาซุมิแทนที่จะเป็นอันนา เขาก็คงจะรู้สึกดีกว่านี้ไม่น้อย…
หลังจากมองใบหน้าของอันนาอยู่ระยะหนึ่ง นานาเสะจึงค่อยๆ ผละตัวออกมาโดยที่ไม่ทำให้เธอตื่น ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งเพื่อทบทวนความคิดของตัวเองใหม่อีกครั้ง
‘ถ้าเธอไม่จากไปในตอนนั้น ตอนนี้ฉันก็คงจะได้
