Anonymous Hunt

Prologue

Prologue

"TRAVIS!" mariing sigaw ko.

"You heard me, Serie. No!" he glared at me.

"Sasama ako!" galit na saad ko na mariin niyang ikinailing.

"XENON LOCK HER IN HER ROOM!"

Xenon immediately grabbed my wrist. Pilit niya akong inilalayo kay Travis habang patuloy ako sa pagpupumiglas.

"XENON, ANO BA!" galit kong sigaw sa kanya.

He sighed. "Halika na"

Hindi makapaniwalang sinighalan ko siya. Mas malakas siya kumpara sa akin kaya't kahit anong gawin ko'y tiyak na hindi ako makakawala.

Nang balingan ko ang kausap ko kanina'y nasa labas na ito ng pinto.

"TRAVIS!!" gigil na sigaw ko.

Sa huli, bigo akong nagpaubaya kay Xenon.

Travis won't let me join him at the pub, Xenon's just outside my room and the worst part is...RIVER WILL BE THERE!

Nagpapapadyak ako sa inis.

It's been a year since I woke up from coma. I was dumbfounded at that time. I can't even remember my own name! Not until a lady came to visit and introduced herself as my mom with his two children which were my older brothers, Travis and Xenon.

Hindi ko alam kung bakit ako na-coma ng mahigit na isang taon at kung bakit nawala ang aking mga alaala. I can't recall anything that was happened three years ago. But I know for sure that my family knows what happened and they were just pretending to not know anything.

Araw araw, magmula ng magising ako'y nagsusumikap akong isipin at balikan ang kahit anong alaala ko sa nakaraan ngunit kahit anong pilit ko'y ang tanging resultang nakukuha ko ay ang matinding pagsakit ng aking ulo.

With my headaches, I found my comfort in listening to alter ego's music. The soothing and manly voice of their vocalist literally live up on his name...River.

Mas lalo akong nainis sa mga kapatid ko. Alam nilang lahat kung gaano ako humahanga kay River at ngayong abot kamay ko na siya'y ang siya namang pag-iral ng pagiging overprotective nila.

"Serie, dinner is ready" Xenon's voice was stern.

"Hindi ako kakain!"

"Lalabas ka d'yan o gigibain ko 'to?" mas malamig na aniya.

Padabog akong bumaba sa kama at nagmartsa papunta sa pinto. Pagkabukas ko ng pintuan ang siya namang otomatikong pagtaas ng kilay ni Xenon.

"Tss." iling niya.

Masungit ko siyang inirapan at nauna ng bumaba. Saktong pagkababa ko ang siyang pagpasok ni mama sa kusina.

"Nandyan ka na pala. Halika, kumain na tayo" aya niya.

Magalang akong tumango at tipid na ngumiti. I'm still not used to calling her 'mama or 'mom. Nangangapa pa ako sa mga bagay bagay. Kung gaano kabilis na naging kasundo ko ang mga nakakatanda kong mga kapatid ang siya namang kupad nito sa aking sariling ina.

I don't know but this thing does feel foreign to me. I mean, I like how they treated me these past few months but it's still new to me, kinda feel surreal.

Nauna ng naupo si Xenon. Sumunod naman ako. Tahimik ang naging hapunan namin. Halos walang nagtangkang magbukas ng topic. It's kinda awkward but better than forcing myself to speak and have a conversation with our 'mom.

Pagkatapos kumain, nagpresintang maghugas ng pinggan si Xenon na lubos kong ipinagpapasalamat. Umakyat agad ako sa at nagkulong sa sariling kwarto. There's no reason for me to come out anymore!

Minutes have passed, I heard a knock on my door. Hindi ko iyon pinsansin.

Mas lalong lumakas ang pagkatok sa pinto ko na mas lalong nagpakunot ng noo ko.

Is Xenon pulling a prank on me? Really? He knows that I am already pissed since Travis left tapos ngayon may gana pa siyang makipagbiruan?

Our mother wont knock like that. Travis won't, too, he's not here. Masasapak ko talaga ang Xenon na 'to!

Gigil akong nagmartsa ako papunta sa pinto. "Nandyan na!" asik ko.

Saktong pagkasigaw ko tumigil ang pagkatok. Mas lalo akong nainis! Ano nanamang kagaguhan to?

Galit kong binuksan ang pinto. "Xenon ano—

Otomatikong kumunot ang noo ko. Wala akong nakita kahit na anino pagkabukas ko ng pinto. Guni guni ko lang ba?

Hindi!

Inilibot ko ang paningin ko at nahagip nito ang nakabukas na sliding door sa may veranda. Sa tanda ko, isinara ko 'yon kanina bago ako pumasok sa kwarto ko!

Naglakad ako papalapit. Nagtatakang isinara ko ang pintuan nang mahagip ng aking mga mata ang isang duguang papel malapit sa mesa. Agad ko iyong nilapitan at binasa.

'Akala mo ba makakatakas ka?

Naestatwa ako sa aking kinatatayuan. Nanindig ang mga balahibo ko sa takot. Anong ibig sabihin nito?!

Agad akong tumakbo hawak ang sulat para ipakita kay Xenon.

Nang makarating sa kusina, napasinghap ako sa gulat ng makita ang duguan at wala ng buhay na katawan ng aking ina.

She was dead, that was for sure. Someone beat her head in with a hard object. Her face was collapsed like a smashed pumpkin. My body went cold. I couldn't believe of what was happened.

Who killed her? And why?

I covered my mouth because of the blood's fusty scent. I gulped hard and went to the kitchen.

Xenon!

I saw him fall to the floor and have a large cut in his throat. The blood kept flowing from his throat as his eyes were lifeless.

I cried.

The blood's all over the place, and like our mother, he was for sure, dead!

Hindi ko alam kung sino ang uunahin ko. I crumpled the paper and throw it away. Agad akong pumunta kay Xenon para dampian ang sugat sa kaniyang leeg habang idinadial ang numero ni Travis.

Takot, sakit at hindi maipaliwanag na panlalamig, halo halong emosyon ang nararamdaman ko. Hindi ko alam kung bakit ito nangyayari!

Para saan?

Anong ibig sabihin ng sulat na nabasa ko? May kinalaman ba iyon sa pagkawala ng mga alaala ko? Pero bakit pa kailangang idamay rito ang pamilya ko!

"SERIE!" mas lalo akong napahagulgol ng marinig ang sigaw ni Travis.

"KUYA, DITO!" sigaw ko.

Agad kong narinig ang pagmamadali n'yang mga hakbang papunta sa akin. He gasped at the sight of our little family.

Lumuhod siya at kinuha si Xenon sakin.

Galit niya akong binalingan. "ANO 'TO SERIE?! WHAT THE f**k HAPPENED!"

I was shocked and hurt at the same time. He was like accusing me of something I didn't do. The scene was overwhelming as I pulled myself together. I stand and took a step back.

Travis glared at me.

I shook my head and runaway.

"SERIE!" he shouted.

——————

:))