จะตอกอีกมั้ย
977 Words
ตอนที่ 2
ยานพาหนะคู่ใจเป็นมอเตอร์ไซค์ของเธอถูกจอดไว้หน้าหอพักที่ทอดยาวเรียงกันแปดห้อง เนื่องจากหอพักมีพื้นที่จำกัดมาก หอพักนี้มีชื่อว่า หอพัก ‘รัตนาวดี’ มีทั้งหมดเพียงแปดห้อง ข้อดีคือเพิ่งสร้างมาไม่นาน เป็นหอพักรวม ชื่อรัตนาวดีตามชื่อจริงของเจ้าของหอพัก และอยู่ใกล้ที่ทำงานของเธอ และก็ใกล้มหาลัยด้วย สามารถขับรถมอเตอร์ไชด์แป๊บเดียวก็ถึง
สรวิชญ์ ถาวรวีรกุล หรือชื่อเล่นนามว่า วิชญ์ เขาอยู่หอพักติดกับมินตรา เมื่อมินตราหัวถึงหมอนเธอก็เพลียหลับไปเนื่องจากเหนื่อยกับการทำความสะอาดและขนของ ยังไม่ทันหลับลึกเท่าไหร่ หญิงสาวก็ได้ยินเสียงตอกตะปูคอนกรีต ที่ผนังห้องน้ำ จนเธอรำคาญทนไม่ไหวจึงต้องเดินออกไปเคาะห้อง
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“มีอะไรเหรอครับ? จะย้ายห้องอีกแล้วเหรอคุณ”
“เปล่า แต่เสียงเมื่อกี้ ฉันหลับไม่ได้”
“อ่าว! ก็ใครใช้ให้คุณนอนกลางวันล่ะครับ”
“ก็ชั้นทำงานกลางคืน ก็ต้องนอนกลางวันนะสิ”
“คุณทำงานอะไร”
“แล้วมันใช่เรื่องของนายมั้ย ช่วยเงียบ ๆ ด้วย ชั้นจะนอน”
“ก็ผมยังทำที่แขวนผ้าไม่เสร็จนี่คุณ” พูดยังไม่ทันจบหญิงสาวก็เดินลิ่วไปที่แหล่งกำเนิดเสียงทันทีแบบถือวิสาสะ
“ไหน ขอเข้าไปดูหน่อย หอพักใครเขาตอกตะปูกัน”
“ก็เจ้าของหอ เขาอนุญาตแล้วว่าให้ผมตอกตะปูในห้องน้ำได้ สรวิชญ์ที่เดินตามมารีบอธิบาย มินตราต้องสะดุดกับภาพตรงหน้า
ภาพที่หญิงสาวเข้าไปเห็นคือ เขาตอกตะปูเพื่อเอาไว้แขวนกางเกงชั้นใน ตอนนี้ระดับสายตาของหญิงสาว ต้องปะทะกับชุดชั้นในไซร์ XL แขวนเรียงรายอยู่สองสามตัว หญิงสาวพูดไม่ออก เลยสรุปง่าย ๆ โดยเอ่ยกับสรวิชญ์ว่า
“ถ้าจะตอกอีก ไปเอาตัวแปะแขวนที่ห้องฉันก็ได้ไม่ต้องตอกให้เหมื่อยหรอก”
“แต่ผมชอบตอกครับ มันเร้าใจดี”
“นี่นาย ไอ้คนลามก”
มินตรารีบเดินออกจากห้อง และเข้าห้องตัวเองทันที คนอะไรลามก นี่เพิ่งเจอกันไม่นาน ก็ออกลายเสียแล้ว ผู้ชายนี่ไว้ใจไม่ได้จริง ๆ เธอเดินนึกในใจมาจนถึงห้องพักของเธอ กำลังจะล้มตัวนอน สักพักหน้าห้องของหญิงสาวก็ถูกเคาะห้องอีกครั้ง จนต้องลุกไปเปิดประตู
“จะเคาะอีกทำไมไม่ทราบ” มินตราเริ่มจะอารมณ์เสีย
“ก็คุณให้ผมมาเอาตัวแปะที่ห้องคุณไง ลืมแล้วหรือไงคร๊าบ.. หรือคุณจะให้ผมตอกเพิ่ม เอามั้ยล่ะ”
“อืม เดี๋ยวหยิบให้รอตรงนี้แหละ” สรวิชญ์ไม่ยืนรอแต่เดินตามร่างอวบที่ขาวเนียนเข้ามา สายตากวาดมองเรือนร่าง กางเกงขาสั้นจุ๊ดจู๋เรียวขาเนียนสะโพกผายกลมกลึง ก้นงามที่บิดเล็กน้อยเวลาเดิน กางเกงขาสั้นที่รัดจนเห็นรอยขอบกางกางชั้นใน ทำให้นายวิชญ์แทบเก็บอาการเอาไว้ไม่อยู่ ทรวงอกถูกปกปิดในเสื้อเชิ้ตตัวหลวม แต่เวลาก้มก็เห็นเนินอกขาวโพลนที่ซ่อนเอาไว้ นายวิชญ์คอแห้งผาก เขาพยายามกลืนน้ำลายลงคอ
“ก็บอกว่าให้รอ เดินตามเข้ามาทำไม นี่ห้องผู้หญิงนะ”
“ก็เมื่อกี้คุณยังเข้าห้องผมได้เลย ทำไมผมจะเข้าห้องคุณไม่ได้”
“เออ!!.. นี่ เอาไป สองตัวพอมั้ย” หญิงสาวยื่นตัวแปะผนังที่มีตะขอสำหรับแขวนลายการ์ตูนส่งให้ชายหนุ่มที่กำลังทำลีลามองโน่นมองนี่ไม่ยอมออกจากห้องไปสักที
“เอาแค่ตัวเดียวก็ได้ ที่เหลือเอาไว้ให้คุณใช้ เดี๋ยวไม่มีแขวนชุดชั้นในแบบผม”
“ทะลึ่ง รีบไปได้แล้ว”
“คร๊าบ!!”
เมื่อได้ตัวแขวนแบบแปะมาแล้ว เขาก็ไม่ได้เอามาทำอะไร มันเป็นลายการตูนคิตตี้ที่ซื้อตามตลาดนัด เขาวางไว้บนหลังตู้เสื้อผ้า เมื่อจัดห้องเสร็จเขานอนเล่นพยายามนั่งนึกใบหน้าสวยรูปไข่ หุ่นที่ขาวอวบกำลังดี ขาของเธอขาวจนเห็นเส้นเลือด
สรวิชญ์นึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้ไปสำรวจด้านหลังห้องที่เจ้าของหอบอกว่าเปิดไปก็จะเป็นที่โล่ง เอาไว้ตากเสื้อผ้า เพราะถ้าตากเอาไว้หน้าห้องมันหายบ่อย โดยเฉพาะชุดชั้นในสตรี เขาจึงเดินไปเปิดประประตูหลังห้องพัก จะมีเหมือนกันทุกห้องที่คนเช่าจะต้องเอาไว้แขวนเสื้อผ้าที่ซักเสร็จแล้ว หรือใครที่ไปซักอบรีดหยอดแบบเหรียญแล้วไม่จำเป็นต้องใช้ จะแปลงเป็นห้องครัวขนาดเล็กก็ย่อมได้
ตอนนี้สรวิชญ์เอาเสื้อผ้าที่เหลือออกจากกระเป๋ามาผึ่งไว้กลัวว่าจะอับ จากนั้นพอถึงเวลาเย็นจะเก็บเข้าตู้ก็เหลือบไปดูห้องข้างที่หญิงสาวคู่กรณีพักอยู่ ชุดชั้นในลายลูกไม้ตัวจิ๋วใส่ไม้แขวนปลิวไปมาต้านลม เขามองเพลินจนปลิวมาใส่หน้า สรวิชญ์ตกใจมาก
“เฮ่ย!!.. ปลิวมาได้ไงวะ” นายวิชญ์สบถเบา ๆ แล้วจึงก้มไปเก็บขึ้นมาดู เขาคิดในใจว่าถ้าเอาไปคืน มีหวังจะต้องโดนว่าเป็นโรคจิตแน่ ๆ แต่ถ้าไม่คืน หญิงสาวอาจจะคิดว่าห้องข้าง ๆ เธออย่างเขาขโมยไปแน่ ๆ คิดได้ดังนั้นแล้วจึงรีบไปเคาะห้องนอนของผู้เป็นเจ้าของกางเกงในตัวเจ้าปัญหา ‘หวังว่าคงจะตื่นแล้วนี่เพราะนี่ก็ห้าโมงเย็นแล้ว’
- Writer
