Nakatulog ako pero gising ang diwa ko. Nakapikit na pinapakiramdaman ang paligid. Kahit huni ng ibon mula sa bintana ay wala akong naririnig. Nakahiga ako sa aking kama nang maraming oras, habang ang aking isip ay tumatakbo sa hindi malaman ang dahilan.
Napabuntong-hininga ako, gumulong ako sa aking higaan at lumabas ng kwarto. Determinado na akong hanapin si Ginang Amalia. Sigurado akong gising na siya ngayon na malapit nang lumubog ang araw.
Sa katunayan, hindi ko alam bakit nakaramdam ako ng kunting pag-aalala para kay Oliver. Ne-hindi ko nga alam kung gaano siya katagal mawawala sa mansyon. Kahit na sariwa pa ang mga sugat na natamo ko sa pambu-bogbog niya sa akin.
Ang aking tiyan ay pumipihit at kumukulo sa paraang hindi ko gusto. Ang masama pa, naninikip ang dibdib ko. Kinakail
