Bakas ang pagkabigla sa mukha ng kaibigan ko nang pagbuksan niya kami ng pinto. Nagpalipat-lipat ang tingin niya sa aming dalawa ni Marco bago sumilay ang makahulugang ngiti.
“Hindi mo man lang ba kami yayayaing pumasok?” yamot na tanong ko sa kaniya. Nakasilip lang ang ulo niya sa pinto at hindi man lang ito niluwangan para makapasok kami.
“Ikaw, puwede kong papasukin pero iyang kasama mo ay hindi dahil hindi ko naman siya kilala,” nananadyang sagot nito. Alam ko namang tinutudyo niya lang ako kaya hindi ko siya papatulan.
“Kung ayaw mo kami papasukin e ‘di wag,” kunwa’y nagtatampong tugon ko at akmang tatalikod na nang hawakan niya ang braso ko. Pansin ko rin ang seryosong titig ni Marco sa amin. Malakas ang pakiramdam kong nawi-wirduhan ito sa aming dalawa. Gusto kong matawa dahil da
