เหนือบัลลังก์ยังมีเมีย

ของขวัญจากเจ้าของวันเกิด #1

เจด บาร์, โซนวีไอพี

“ชนหน่อยเว้ย! วู้ว~” เสียงตะโกนของชายหนุ่มหน้าตี๋ในเสื้อเชิ้ตสีแดงเลือดหมูดังขึ้น ตามด้วยเสียงแก้วสุราที่ถูกยกขึ้นกระทบกัน “ขอบใจพวกมึงทุกคนมากเลยนะเว้ยที่มาร่วมงานวันเกิดของคนที่หล่อที่สุดในกลุ่มอย่างกู”

“เพ้อเจ้อชิบหายไอ้ปริณณ์ ใครสถาปนาตำแหน่งนั้นให้มึงวะ"

“กูนี่แหละสถาปนาตัวเองไอ้เชน และกูจะสถาปนาให้มึงเป็นคนที่หล่อน้อยที่สุดในกลุ่มด้วย" เจ้าของชื่อปริณณ์ยกแก้วเครื่องดื่มกรอกเอาแอลกอฮอล์ดีกรีสูงลงคอ วันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดครบรอบสามสิบสองปี เขาจึงนัดเพื่อนสนิทมาร่วมดื่มฉลองเพียงแค่สองคน เพราะไม่ชอบความวุ่นวาย

ราเชนทร์ที่ได้ยินเพื่อนพูดแบบนั้นก็ยกกำปั้นขึ้นเขกกบาลเจ้าของวันเกิดราวกับเป็นการเจิมมงคลให้ทีหนึ่ง “โถ มึงกล้าพูดแบบนี้กับเดือนคณะศิลปศาสตร์อย่างกูได้ยังไงครับ ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้ คนที่เป็นแค่รองเดือนวิศวะอย่างมึงหุบปากไปเลยคร้าบ"

เพื่อนในกลุ่มอีกคนที่ยังไม่ถูกพูดถึงได้แต่ยกแก้วเหล้าเข้าปากจนนึกว่าเป็นน้ำเปล่า ปริณณ์ที่ป่วยการจะเถียงกับอดีตเดือนคณะหันมาชวนคุยทันที

“เฮ้ย ไอ้ไทม์ กูชวนมึงมาดื่มฉลองวันเกิดกู ไม่ใช่ให้มึงมาแดกเหล้าแทนน้ำแบบนี้นะโว้ย ไอ้เชน มาช่วยกูห้ามคุณชายบัลลังก์หน่อยเฮ้ย"

ดวงตาสีน้ำตาลลุ่มลึกเหลือบมองเพื่อนทั้งสองแล้วถอนหายใจ เครื่องหน้าหล่อคมคายระดับที่สาว ๆ ในบาร์เหลียวมองคอแทบหักนั้นเริ่มแดงเรื่อขึ้นน้อย ๆ แล้วด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์

“กูไม่ได้แดกเยอะขนาดนั้นสักหน่อย มึงก็ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้" บัลลังก์ไหวไหล่อย่างไม่ยี่หระ ตั้งแต่สมัยเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัย เขาก็มักจะเป็นคนที่พูดน้อยต่อยหนักอยู่แล้ว เพราะแบบนั้นการมาร่วมงานวันเกิดในวันนี้จึงไม่จำเป็นต้องพกคำพูดอะไรมามากมายนัก

“เหอะ สภาพอย่างมึงอะนะ แดกเหล้าไปไม่เท่าไรก็เมาจะตายห่าจนพวกกูต้องตามไปแบกกลับหอ พูดน้อยเพราะปากมึงเอาแต่แดกนั่นแหละ พอเลย เกิดเมาเละเทะสร้างเรื่องขึ้นมา กูกับไอเชนเหนื่อยแย่" ปริณณ์ที่สนิทสนมกับบัลลังก์มาตั้งแต่วัยเด็กรู้ดีว่าลิมิตในการดื่มเหล้าของเพื่อนอยู่ในระดับไหน

“กูคอแข็งขึ้นแล้ว ถึงเมาก็มีคนพากลับคอนโดหรอกน่า" พูดพลางมองไปยังร่างล่ำ ๆ ของบอดีการ์ดพ่วงด้วยตำแหน่งมือขวาคนสนิทที่ยืนกุมมืออยู่ไม่ห่างจากที่นั่งเท่าไรนัก “ลูกน้องกูไว้ใจได้อยู่ละ"

“มึงก็ใช้ดินไทยซะคุ้มเงินเดือนเลยนะ จะว่าไปกูไม่ได้เจอพวกมึงสองคนมาสักพักละ อัปเดตชีวิตให้ฟังหน่อย สุขกายสบายใจดีไหมวะ" ราเชนทร์เป็นเพื่อนที่ทั้งบัลลังก์และปริณณ์ได้พบเมื่อช่วงที่อยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย แต่เพราะความจริงใจรวมถึงศีลที่เสมอกัน ทำให้หนุ่มผิวแทนคนนี้กลายมาเป็นเพื่อนสนิทของทั้งคู่ได้อย่างไม่ยากเย็น

ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสามคือเพื่อนที่สนิทกันมาก ไม่มีใครด้อยกว่าใคร ต่างคนต่างมีความปรารถนาดีให้แก่กันและกัน ไม่มีความอิจฉาริษยาหรือกระหายในอำนาจเผยออกมาแม้เพียงนิด

บัลลังก์เอื้อมมือไปหยิบแก้วเหล้าเมื่อปริณณ์เผลอก่อนจะตอบสั้น ๆ ไม่ลงลึกรายละเอียดมากตามประสาคนไม่ค่อยพูด

“กูเรื่อย ๆ บริษัททำกำไรได้ดี ยอดผู้ใช้แอปก็เยอะขึ้นมากจากไตรมาสก่อน ไม่เจ็บไม่ป่วยอะไร…”

“ตอบสั้นสมกับเป็นเจ้าชายน้ำแข็งเลยนะมึงเนี่ย จะว่าไปแอปทีเคช็อปปิงที่มึงเป็นเจ้าของอยู่นี่ดีมากเลยนะ ขนาดเมียกูยังใช้เลย ช็อปเสื้อผ้า กระเป๋า ของแบรนด์เนมแทบทุกวัน ระบบแอปมึงเสถียรดีว่ะ" ราเชนทร์เอ่ยชม ปริณณ์จึงพยักหน้าสนับสนุน

“อย่าว่าแต่เมียมึงเลย กูเองก็ใช้อยู่ ส่งของไวฉิบ แอดมินก็ให้บริการดี๊ดี นี่กูใช้แอปมึงบ่อยจนไม่ค่อยได้ไปเดินที่ห้างมึงแล้วนะเว้ยไอ้ไทม์"

“อยากมาตอนไหนก็มา" บัลลังก์พูด เสียงเริ่มยานขึ้นเล็กน้อย เมื่อตอบคำถามเพื่อนพ้นจากตัวไปแล้วก็ยกแก้วช็อตขึ้นดื่มเพิ่มเข้าไปอีก

“เอ้อ แล้วมึงล่ะปริณณ์ สามสิบสองปีละ ชีวิตเป็นยังไงบ้าง มีอะไรเป็นของตัวเองหรือยัง" ราเชนทร์ถามติดกวน

“ไอ้สัตว์นี่ มีสิวะ กูก็รับช่วงต่อกิจการของป๊าม้านั่นแหละ จะให้ทำอะไรได้วะ เป็นเจ้าของบริษัทส่งออกชาก็ร่ำรวยจะตายห่าอยู่ละ นี่ว่าง ๆ กูว่าจะขึ้นไปที่สาขาเหนือด้วย เขาว่าสาวเหนือนะ ทั้งสวย ทั้งขาว แค่คิดก็ฟินขึ้นสวรรค์ละ" ปริณณ์ทำหน้าตาหื่นกามตามนิสัยของตน

“เพลา ๆ ลงบ้างก็ดี ล่าแต้มไปไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอก… มีแต่จะติดเอดส์ตาย" บัลลังก์พูดด้วยใบหน้าเรียบนิ่งไร้ความรู้สึก ซึ่งถือเป็นซิกเนเจอร์ของเจ้าตัว

“ฮ่า ๆ โดนไอ้ไทม์ตอกไปที หน้าหงายคาวันเกิดไหมล่ะมึง" ราเชนทร์หัวเราะด้วยความขบขันกับการเตือนกึ่งด่าเพื่อนด้วยใบหน้านิ่ง ๆ ของบัลลังก์ “ดูท่าเพื่อนมึงคงจะเมาแล้วแหละไอ้ปริณณ์"

“ขัดกูเก่งจริง ๆ นะมึงเนี่ย เอาเหอะ อย่างน้อยกูก็มีแต้มให้ล่าละวะ ไม่เหมือนมึงที่มีเมียเป็นตัวเป็นตน จะขยับไปไหนทีก็ลำบากที ไม่มีอิสระ"

“มึงต้องลองมีเมียเว้ย แล้วจะรู้ว่าความรักดี ๆ มันเป็นยังไง มึงก็ด้วยไอ้ไทม์ มีเมียเป็นตัวเป็นตนสักทีสิวะ จะเก็บความโสดไว้ชิงโชคบ้านและที่ดินเรอะไอ้ห่า บ้างานอยู่นั่นแหละ" ราเชนทร์ส่ายหัวให้กับเพื่อนทั้งคู่ ปริณณ์จึงกลอกตามองบนด้วยความหมั่นไส้

“กูยังไม่คิดเรื่องนั้น ตอนนี้ตั้งใจทำงานก็มีความสุขดีอยู่แล้ว…” บัลลังก์ตอบเสียงเนิบนาบ เขาไม่เคยคิดให้ผู้หญิงหน้าไหนเข้ามาในเขตหวงห้ามอย่างหัวใจแม้แต่ครั้งเดียว ถึงแม้ในช่วงมหาวิทยาลัยจะได้เป็นถึงเดือนมหาวิทยาลัยก็ตาม มีสาว ๆ ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องมาคอยตามจีบจนแทบหนีไม่รอด แต่บัลลังก์ก็ไม่เคยคบหากับใครเลยแม้แต่คนเดียว ความเย็นชาระดับขั้วโลกเหนือทำให้ผู้หญิงเหล่านั้นล่าถอยไปเองในที่สุด

“ไอ้เชน กูว่ามึงมาลุ้นให้กูมีเมียยังดูมีโอกาสกว่าลุ้นให้เพื่อนมึงมีเมียอีกครับ ไอ้สัตว์ ผู้หญิงเข้าหาก็ตีหน้ามึนใส่เขา กูละหัวจะปวดกับมึงจริง ๆ"

“ใครจะเหมือนมึง แค่ผู้หญิงเดินผ่านก็คิดว่าเขาชอบ… ไปตามจีบอยู่เรื่อย" คนที่เริ่มเมากรึ่ม ๆ แล้วพูดจาตอกกลับเพื่อนด้วยใบหน้านิ่งอีกครั้ง ราเชนทร์ที่เห็นแบบนั้นกุมท้องขำอย่างกลั้นไม่อยู่

“ไม่ต้องมาขำกูเลย ไอ้เชน มึงอะชีวิตเป็นไงบ้าง ถามแต่พวกกู” ปริณณ์ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มซ้ำแล้วซ้ำเล่า

“ก็ไม่ยังไง มีเมียสวย น่ารัก แกลเลอรีที่เปิดอยู่ก็มีคนเข้ามาซื้อภาพอยู่เรื่อย ๆ นอนรอรับเงินอย่างเดียว ชิล ๆ ว่ะ ว่าแต่รูปที่มึงจะเอาไปติดที่บริษัทนี่ส่งไปถึงหรือยังวะ กูยังไม่ได้ถามพนักงานให้เลย" ราเชนทร์ถาม เพราะเมื่อสัปดาห์ก่อน ปริณณ์เพิ่งแวะไปที่แกลเลอรีภาพวาดของเขาและเลือกซื้อภาพเพนต์ผ้าใบไป

“ถึงแล้ว ถึงพอดีกับวันเกิดเลย เห็นภาพที่แถมมาแล้วด้วย เป็นของขวัญวันเกิดที่เจ๋งดีว่ะ อยากได้อยู่พอดีเลย" ของขวัญวันเกิดจากราเชนทร์ที่ปริณณ์พูดถึงคือภาพหญิงสาวเปลือยนั่งหันหลังอยู่

“เออ กูรู้ว่ามึงชอบ”

“เดี๋ยวกูมา" จู่ ๆ บัลลังก์ก็โพล่งขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย เรือนกายสูงโปร่งผุดลุกขึ้นจากโซฟาจนเพื่อนทั้งสองรีบท้วงทันที

“เฮ้ย มึงจะไปไหนวะไอ้ไทม์" ปริณณ์ขมวดคิ้ว เห็นได้จากใบหน้าที่แดงจัดของเพื่อนแล้วก็พอจะเดาออกว่า เจ้าชายน้ำแข็งของกลุ่มกำลังเมาได้ที่เลย

“อย่าเมาแล้วเดินไปทั่วดิวะ…” หนุ่มผิวแทนเอ่ยปราม

“กูไม่เมา… แค่จะให้ดินไทยมาดื่มด้วยกัน" พูดจบก็คว้าเอาแก้วเหล้ามาถือ แล้วเดินตัวเอียงเข้าไปหาบอดีการ์ดที่ยืนหน้านิ่งอยู่ “ดินไทย ฉันสั่งให้นายมาดื่ม… ด้วยกัน ดื่มสามคน มันเหงาเกิน"

ปริณณ์กับราเชนทร์อ้าปากค้าง ก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมาเมื่อเห็นเพื่อนที่ใครต่อใครต่างมองว่าเป็นสุดยอดหนุ่มเย็นชานั้น กำลังเดินไปชวนให้บอดีการ์ดมาดื่มเหล้าด้วยกัน

“มาสิดินไทย! พวกเราไม่ถือหรอกนะ นั่ง ๆ นั่งได้เลย" ราเชนทร์บ้าจี้ทำตามที่บัลลังก์ออกคำสั่งไปด้วย มือหนาเอียงขวดเครื่องดื่มลงในแก้วแล้วดันไปทางดินไทยอย่างไม่นึกรังเกียจหรือคิดจะแบ่งชนชั้นเลยสักนิด

“คือว่าผม…” บอดีการ์ดหนุ่มอึกอัก เขาไม่เคยถูกเจ้านายชวนให้ดื่มเหล้าด้วยมาก่อน

“ขัดคำสั่ง?” บัลลังก์เลิกคิ้ว สติที่เริ่มจะเลือนรางเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่กระจายไปทั่วร่างกำลังสั่งให้เขาพูดในสิ่งที่ไม่ได้อยากพูด

“ไม่ครับเจ้านาย ดื่มครับ!” ดินไทยรีบรับคำ นั่งลงตรงข้ามกับเจ้าของวันเกิดแล้วยกแก้วเหล้าที่ราเชนทร์เทให้ดื่มทันที

“ดีมาก…” บัลลังก์ยกนิ้วโป้งให้แล้วหันไปหาปริณณ์ “สุขสันต์วันเกิด…”

“เออ ไอ้สัตว์ รู้แล้ว ไม่ต้องมาพูดจาซึ้ง ๆ เลยนะ มึงอวยพรวันเกิดกูมาสามสิบเอ็ดรอบละ ไม่ต้องมาทำกูซึ้งครับ เอ้า อยากดื่มก็ดื่ม อยากเมาก็เมา เอาให้สุดไปเลยเว้ย!” ปริณณ์ที่ไม่อยากห้ามเพื่อนแล้วยกแก้วขึ้น ราเชนทร์เห็นแบบนั้นก็ยกบ้าง ทั้งสี่หนุ่มสั่งเหล้าดีกรีแรงมาเพิ่มเพื่อให้ค่ำคืนนี้สนุกสุดเหวี่ยงมากยิ่งขึ้นเรื่อย ๆ อย่างไม่มีหยุดยั้ง…