“สวัสดีค่ะ… คุณลุง คุณป้า แล้วก็ทุกคนด้วยนะคะ"
ความสวยคมของหญิงสาวทำเอาคุณหญิงมาลัยอดไม่ได้ที่จะยิ้มชื่นชม เรียกได้ว่าในรูปสวยมากแค่ไหน ตัวจริงนั้นสวยยิ่งกว่าเป็นร้อยเป็นพันเท่า ใบหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพราน่ามอง กิริยามารยาทน่าดูชม คำพูดคำจาหรือก็อ่อนหวานน่าฟัง บัลลังก์นึกอยู่ในใจว่า หม่อนไหมพูดเสียงปกติแบบนี้ยังน่าฟังกว่าเสียงสองที่ใช้พูดกับเขามาตลอดเสียอีก
“เชิญเข้าไปข้างในได้เลยนะ… คะ" ดวงตากลมกะพริบปริบ ๆ เมื่อเห็นว่าด้านหลังครอบครัวของบัลลังก์นั้นคือคุณหญิงประไพและจิณณ์ที่เดินตามมา
“หนูหม่อนไหม ตายแล้ว ไม่ได้เจอกันตั้งนาน สวยขึ้นเป็นกองเลยนะจ๊ะ คนเก่งของน้า" คุณหญิงประไพเป็นคนพูดจาเสียงดัง แต่งกายค่อนไปทางฉูดฉาด แต่ก็กดเอาไว้ด้วยความเรียบหรูของเครื่องเพชรที่ไม่ได้ล้นเกินไป ร่างของหล่อนเจ้าเนื้อ แต่ก็ไม่ได้เหี่ยวย่นหย่อนยานจนหน้าเกลียด สมกับเป็นเศรษฐีนีที่สามีทิ้งสมบัติไว้ให้อย่างมหาศาล
