Chapter 92
Lander's POV
"Mama, p-please, sabihin mong hindi iyan t-totoo..." nanghihina kong hiling sa kaniya. "H-Huwag mong sabihin sa akin na iyong malamig na b-bagay na yumakap sa akin nang hapong nasa biyahe si Ksenia ay siya..."
Ipinikit ko nang mariin ang mga mata habang nanginginig ang katawang hinahagulgol sa loob ng lalamunan at dibdib ko ang mga iyak ko. Naninikip ang dibdib ko habang ginagawa ito.
"Mama... Please..." hirap na hirap kong daing rito. Ang mga balikat ay lupaypay. "Hindi ako nagpagaling para dito... Para mabuhay nang wala si Ksenia... Hindi ko piniling labanan ang sakit ko para maging kapalit ng buhay niya... Mama... Please naman, oh... Sabihin ninyo sa akin na buhay ang mag-ina ko..."
"Lander, hijo..."
Iniyuko niya ulo at impit na muling napaiyak. Tumayo siy
