หลังจากทั้งคู่ฟาดฟันกันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว พิพัฒน์ก็ต้องโทรบอกโจให้มารับเขาและตะวัน แต่กว่ามันจะมาก็นานแสนนานไม่รู้ไปทำห่าเหวอะไรอยู่
โจ : ถึงแล้วครับนาย
เมื่อพิพัฒน์และแสงตะวันออกมาจากบ้านก็ต้องมาเจอกับ เอ อ๋อ....... ที่มาช้าคงจะมีเรื่องที่ต้องสะสางกันสินะ
เอ : เอ่อ....... สวัสดีค่ะ
อืม.....
พิพัฒน์ : ไปกันได้รึยัง ยืนรอนาน ลูกกูเมื่อยล่ะ
ห๊ะ?
เอตกใจนิดหน่อย เธอไม่คิดว่าพี่ตะวันจะท้อง แต่ถ้าไม่ท้องสิแปลก ก็เล่นหายไปกับพ่อนู๋ปลายตั้งหลายเดือน
เมื่อทุกคนขึ้นรถแล้ว โจก็พากลับบ้านทันทีถึงแม้ว่าจะไม่ไกลกันมาก แต่ข้าวของของคุณตะวันก็ค่อนข้างเยอะทีเดียว
หลังจากที่เจ้านายทั้งสองของโจเดินเข้าบ้านไป โจก็รีบจูงมือ จะเรียกว่าจูงมือก็ไม่ถูก เพราะ เอ ใข้เท้าเบรกอยู่ตลอดเวลา เมื่อเป็นเช่นนั้น โจเลยต้องอุ้มแม่ตัวดีแล้วรีบสาวเท้าไปยังห้องของเขา แต่สิ่งที่เขาได้ยินตามหลัง มันเป็นคำพูดของเจ้านาย
