รักนี้มีแสงตะวัน 18

1607 Words

18 เวลาผ่านไปจนเกือบเที่ยงคืน พิพัฒน์สังเกตุเห็นว่าตะวันหลับแล้ว ตอนนี้แหละโอกาสทองของเขา เขาเริ่มเขยิบตัวลงไปข้างล่าง เริ่มไล่ดูด เลีย จากขาขึ้นมาถึงกึ่งกลางกายสาว เขาจดจมูกลงไปสูดดมกลิ่นสาวของเธอ เขาใช้ลิ้นค่อยเลียไปที่กางเกงชั้นใน ตอนนี้ยัยตัวดื้อเริ่มบิดส่ายสะโพกไปมา เขาจึงค่อยๆถอดกางเกงชั้นในทิ้งไปข้างเตียง แล้วเริ่มละเลงลิ้นรัวๆลงไปบนติ่งที่อยู่ใจกลางเนินสาว ยัยตัวดื้อเริ่มหายใจติดขัด เสียงอื้ออ้าห์เริ่มดังขึ้นมาเป็นระลอก ยัยตัวดื้อเริ่มมีปฏิกิริยาร่วมด้วย เขาใช้นิ้วแหวกกลีบสาวออกไปแล้วใช้นิ้วจ้วงแทงจากเบาๆในช่วงแรก พอแม่ตัวดื้เริ่มครางเสียงดังขึ้น เข้าก็รีบเร่งความเร็วแบะน้ำหนักจนตอนนี้ยัยตัวดื้อกดหัวเขาไว้แน่น ดี..... เขาจะได้เร่งความแรง และเพิ่มนิ้วเข้าไปอีก ไม่นานยัยตัวดื้อก็เสร็จสม อือ......อ๊าห์.......... ร่องแคบของเธอตอดนิ้วของเขา และร่างเธอกระตุกอยู่นานสองนาน เขาเริ่มดูดเลียอีกครั้ง ครั้งนี้ยัยตัวดื้อตื่นขึ้นมามองเขา ตอนนี้เธอกึ่งนั่งกึ่งนอน มองดูการกระทำของเขา มันช่างเซ็กซี่เป็นบ้า เชี้ยเอ้ย..... รอก่อนลูกรักเดี๋ยวจะได้เขาไปทักทายร่องรักของคุณแท่แล้ว อ่าห์ ..อ่าห์..... พี่พัฒน์......อือ.......เสียว....... เขาค่อนข้างตกใจเพราะเธอเนียกเขาว่าพี่ อ่า......ดีเป็นบ้า.....หืม..... อ่าห์....... เสียวค่ะ..... ดูดให้นู๋หน่อย......อือ.....ใช่......แบบนั้น....อ่าห์.....โอ๊ยยยยยย....โอ๊ย.... จะเสร็จแล้ว.....เกือบแล้ว.....อือ.....อืมมมมมมมมม ร่างของเธอกระตุกสองสามครั้ง เขาจึงต้องรีบจับลูกชายของเขายัดเข้าไปในร่องรัก เพราะเธอยังเสียวอยู่ แล้วก็เป็นอย่างที่เขาคิด พอเขาเริ่มกระแทก ร่างเธอมีปฏิกิริยาตอบรับที่ดีมาก เขาเร่งจังหวะ และแรงกระแทก เข้ากระแทกเน้นๆอยู่ สี่ห้าครั้ง เธอเสร็จ.......เชี้ย......เธอเสร็จคาxxxเขา แม่งงงงง สุดยอด .....อ่าห์...... ชายหนุ่มจับหญิงสาวพลิกไปพลิกมา หน้าหลังอยู่นานสองนาน จนเวลาล่วงเลยไปเกือบจะตีสองหญิงสาวเสร็จไปหลายครั้ง เขารู้แล้วว่าต้องทำอย่างไรให้ รอบนี้คงจะต้องพอ ไม่งั้นร่างเธอพังแต่ ชายหนุ่มเร่งการกระแทก และจังหวะ ไม่นานเขาก็ปลดปล่อยน้ำกามสีขาวขุ่นเขาไปในตัวเธอ เขาแช่เอาไว้ครู่หนึ่งแล้วเขาก็ดึงออกมา หญิงสาวหันหน้าไปอีกข้าง ชายหนุ่มตามมากอดด้านหลังแล้วจูบลงไปที่ต้นคอของเธอ จากนั้นทั้งคู่ก็เข้าสู่นิทรา เช้ารุ่งขึ้น พิพัฒน์ที่ตื่นก่อนแสงตะวัน เขานอนมองยัยตัวดื้อที่โตแต่ตัวแต่ความดื้อรั้น มันแทบแยกไม่ออกมาลูกสาวหรือแม่ใครดื้อกว่ากัน จุ๊บ...... พิพัฒน์ ตะวัน......... ตะวันครับ..... ตื่นได้แล้ว...... จุ๊บ....... ถ้าไม่ตื่นพี่จะปลุกหนูในแบบของพี่แล้วนะ.... แสงตะวันรู้สึกว่ามีอะไรมายุ่งวุ่นวายกับหน้าเธอ คอเธอ มันชั่งน่ารำคาญซะเหลือเกิน อือ....... แสงตะวันค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็เจอกับ เขา ที่กำลังยุ่มย่ามกับหน้าอกเธอ โครม.....ตุ๊บ......อั๊ก....... โอ๊ยยยยยย......... ตะวัน !!!!!! >____^ พิพัฒน์ : ตะวัน.....พี่เจ็บนะ..... แสงตะวัน : ก็ทำให้เจ็บ เมื่อพูดจบเธอก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน เพื่อไปดูลูกสาวเธอ แสงตะวันจัดการตัวเองเรียบร้อยแต่พอเธอเดินออกมาก็เจอกับพิพัฒน์ที่นั่งมองตาคว่ำใส่เธอ โกรธเหรอ? ชั่งสิ .... พิพัฒน์มองตามแม่ตัวดีเข้าไปอาบน้ำ เธอใช้เวลาไม่นานในการอาบ เธอออกมาพร้อมกับชุดกระโปรงลายหน้ารัก นี้.......ไอก้องมันมีความรู้เรื่องเสื้อผ้าขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย? เขานั่งบนที่นอนแล้วรอให้หญิงสาวขอโทษเขา แต่เปล่าเลย แม่ตัวดีมองเขาแค่หางตา แล้วก็ออกจากห้องไป... นี้เขาโกรธเธออยู่นะ เธอถีบเขาตกเตียงนะ ได้.......แล้วเราเจอกันแสงตะวันที่รัก แสงตะวันเดินเข้ามาในห้องของลูกสาว ก็พบว่าแม่นู๋น้อยยังไม่ได้อาบน้ำแปรงฟัน ส่วนพี่เลี้ยงสาวยังนอนหลับอยู่ นี้ไปอดหลับอดนอนมาจากที่ไหน ปลายฟ้า : คุณแม่.......^_^ แสงตะวัน : ทำไมยังไม่อาบน้ำแปรงฟันคะ? ปลายฟ้า : รอคุณแม่ค่ะ ^_^ กิ่ง : โอ๊ยยยยย......จะเสียงดังอะไรหนักหนาเนี่ย คนจะนอนนนนนน แสงตะวันได้แต่ยืนมอง "กิ่ง" นี้เธอมาป็นพี่เลี้ยงเด็กจริงเหรอ? ชั่งเถอะ เมื่อเห็นแบบนั้นตะวันเลยพายัยตัวแสบไปอาบน้ำเอง หลังจากที่พิพัฒน์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เขาก็เข้ามาในห้องลูกสาวสุดที่รัก เมื่อเปิดประตูเข้ามา เขาก็พบกับ "กิ่ง" ที่ยังนอนอยู่ที่สำคัญชุดนอนที่เธอใส่มันทำให้เขาเห็นก้นของเธอ ไหนจะกางเกงชั้นในซีทรูนั่นด้วย ให้ตายเถอะ นี่เขากำลังมีอารมณ์อย่างนั้นเหรอ.... ไม่ได้ๆ ลูกสาวและเมียเขาอยู่ใรห้องนี้ เมื่อเห็นท่าไม่ดี พิพัฒน์เลยเปิดประตูออกไป แล้วไปยืนสงบสติอารมณ์ข้างนอก พอเข้าได้ยินเสียงสองแม่ลูกค่อยๆดังขึ้นมา เขาจึงแน่ใจว่าทั้งคู่คงอาบน้ำเสร็จแล้วเขาจึงเปิดประตูเข้าไป พิพัฒน์ : ว่าไงครับลูก... กิ่ง! ..... ตื่นได้แล้ว ฉันบอกให้ตื่น กิ่งที่ได้ยินเสียงเรียกจึงค่อยๆลืมตาขึ้น พอเธอปรับโฟกัสได้ เธอดีใจแทบกระโดด แต่เมื่อเบี่ยงสายตาไปอีกนิดก็เห็น แสงตะวัน และลูกสาวของเจ้านาย พิพัฒน์ : ฉันจ้างให้เธอมาดูแลลูกฉัน ไม่ใช่จ้างให้เธอมานอนตื่นสาย แล้วปล่อยให้เมียฉัน ต้องมาดูแลลูกเหมือนเมื่อก่อน ครั้งนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันเห็นเธอนอนกินบ้านกินเมือง และปล่อยปละละเลยในหน้าที่ของเธอ เมื่อพิพัฒน์พูดกับเธอจบพิพัฒน์ก็เดินไปออดอ้อนแสงตะวันและนู๋ปลายฟ้า กิ่งได้แต่มองด้วยความอิจฉา คอยดูเถอะ อีกิ่งนี่แหละ จะถีบหัวอีสองแม่ลูกนี่ออกจากบ้าน แสงตะวันไม่ได้สนใจท่าทีของทั้งคู่สักเท่าไร เพราะเธอโฟกัสกับลูกสาวของเธอแค่อย่างเดียว สามคนพ่อแม่ลูกพากันเดินลงมาข้างล่าง ส่วนกิ่งยังไม่ลงมาเพราะเธอยังจัดการตัวเองไม่เรียบร้อย เมื่อสามคนพ่อแม่ลูกมาถึงห้องกินข้าว ป้าแมวก็ไม้รอช้ารับตักข้าวต้มกุ้งตัวโตๆให้หนูปลาย โอ้โห้.. .... เสียงหนูปลายดังขึ้นเพราะเธอตื่นเต้นกับกุ้งตัวโตๆในชามข้าวต้ม คนเป็นพ่อและแม่เลยได้แต่หัวเราะกับความโอเวอร์ของลูกสาว สามคนพ่อแม่ลูกนั่งกินได้ไปครึ่งชามกิ่วก็ลงมา แล้วมานั่งที่โต๊ะ ป้าแมวมองด้วยความขัดใจเพราะเธอไม่ใช่เจ้านายทำไมมีหน้าไปนั่งตรงนั้น ป้าแมว : แม่กิ่ง ถ้าเธอจะกินข้าวก็นู้น ในครัว ที่ตรงนี้มันเฉพาะเจ้านาย กิ่ง : แต่ฉันไม่ใช่ขี้ข้าเหมือนป้า แสงตะวันไม่ค่อยพอใจกับคำพูดคำจาเธอปรายตามองไปที่พิพัฒน์ เธออยากรู้ว่าเขาจะพูดอะไรไหม แต่ก่อนที่พิพัฒน์จะพูดขึ้น ยัยลูกสาวชั่งถามก็ถามขึ้นมา ปลายฟ้า : คุณแม่ขา.... ขี้ข้าคืออะไรคะ? แสงตะวัน : -_- มันเป็นคำที่คนปกติไม่ใช้กันค่ะ ที่แม่ไม่สอนคำนั้นๆ แสดงว่ามันเป็นคำไม่ดี คนดีๆเขาจะไม่พูดออกมา หรือถ้เขาจะพูดออกมา ควรจะใช้สมองคิดก่อนที่จะพูด ฉะนั้น.... หนูไม่ต้องสนใจนะคะ ถ้าคำไหนที่แม่ไม่สอน นั่นแสเงว่ามันเป็นคำ หยาบ ! พิพัฒน์ได้แต่อมยิ้มให้เมียรัก เพราะเขาไม่ค่อยเห็นเธอว่ากระทบใคร.... นอกจากเขา -_- พิพัฒน์ : กิ่ง เธอต้องไปกินข้าวในครัว อย่างที่ป้าแมวพูด ที่ตรงนี้มีมีแค่เจ้าของบ้านแบะครอบครัวเขาใช้กัน แล้วคำพูดคำจาก็ควรระวังหน่อย ป้าแมวไม่ใช่แบบที่เธอพูด ป้าแมวเป็นพี่เลี้ยงของฉันมาก่อน ถือว่าเป็นครอบครัวของฉันคนนึง แต่ป้าแมวก็ยังเกรงใจดลยไม่มากินข้าวที่นี่ด้วยกัน ฉะนั้นนับตั้งแต่ตอนนี้ เธอต้องๆปกินข้าวในครัว และระวังคำพูดคำจาด้วยนะ กิ่ง : ค่ะ พอเขาพูดจบกิ่งก็เกินกระฟัดกระเฟียดออกไป ส่วนแม่ตัวดีก็รวบช้อนแล้วลุกออกไปจากโต๊ะ แล้วลูกสาวก็เดินตามคนเป็นแม่ออกไปเมื่ออยู่กับป้าแมวสองคน ป้าแมวเลยเตือนเขา ป้าแมว : ป้ารู้นะคะ ว่าคุณพัฒน์จะทำอะไร แต่ยังไงก็ขอให้พึงระวัง.... ว่าความลับไม่มีในโลก ทั้งคุณพัฒน์และแม่กิ่ง จะทำอะไรก็เกรงใจคุณหนูตะวันและหนูปลายด้วย ถึงแม่คุณตะวันเธอจะไม่พูด แต่ใช่ว่าเธอจะไม่คิด เมื่อมันถึงจุดจุดนึงที่มันเกินต่อการรับไหว เมื่อนั้นคนที่เสียใจที่สุดจะเป็นคุณพัฒน์ ป้าถือว่าป้าเตือนแล้วนะคะ เมื่อพูดจบป้าแมวก็เดินออกไป ปล่อยให้พิพัฒน์นั่งใช้ความคิด และจมอยู่กับคำพูดของป้าแมวอยู่นานสองนาน

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more