20.
เมื่อพิพัฒน์พยายามตามลงมาเขาก็ไม่ทันแล้ว... เธอไปแล้ว.... นี่เขา...... เขาทำอะไรลงไป..... เขาทำะไรลงไป เมื่อเขาย้อนกลับไปตอนที่สายตาของแสงตะวันมองเขาและกิ่ง..... มันเป็นสายตาที่ว่างเปล่า.... เหมือนเธอไม่เห็นเข้าแล้ว..... เขาไม่อยู่ในสายตาเธอแล้ว แต่เมื่อนึกอีกครั้ง สายตาที่แสงตะวันมแงลงไปที่ลูก...... มันคือสายตาที่เจ็บปวด สายตาที่เขาไม่เคยนึกว่าจะได้เห็นมันอีกครั้ง...นี่เขาทำอะไรลงไป
พิพัฒน์ล้มทั้งยืน ทำไมเขา...... ถึงเลว ...ได้ขนาดนี้ คำพูดของตะวันที่เคยพูดกับเขาไว้ครั้งก่อน ว่าอย่าทำให้ลูกเสียใจ ถ้าเมื่อไรที่เขาทำให้ลูกเสียใจ เธอจะหนีไปให้ไกล ตอนนี้พิพัฒน์รู้สึกหนาวขึ้นมาจับใจ
ก้อง!!!!!!
เสียงร้องตะโกนเรียกลูกน้องคนสนิทดังขึ้น จนป้าแมวและลูกน้องคนอื่นๆต่างพากันออกมาดู
ป้าแมว : คุณพัฒน์.... เป็นอะไรคะ? ก้องเป็นอะไร?
พิพัฒน์ : ป้าแมว..... ตะวันไปแล้ว ตะวันไปแล้ว..... ฮึก..... ฮ
