Jiyan Dilşad
Tüm duygularım emilmiş gibi hissediyordum. Ruhum da çekilmişti sanki. Hiçbir şey duymak da, hissetmek de istemiyordum.
Acı duygusunu bile reddediyordum şu an. Nefreti reddettiğim gibi.
Şimdi ise sevdiğim adam, ama nefretimin de sahibi olan adam karşıma geçmiş özür diliyordu.
Ne sanıyordu? Tek bir özürle onu affedeceğimi mi? Ya da özür dilediği zaman yaptığı tüm şeylerin, söylediği tüm kötü sözlerin hiç yaşanmamış gibi olacağını falan mı düşünüyordu?
Bu kadar kısa süre içerisinde unutmam mümkün değildi. Öyle büyük yara açılmıştı ki içimde, görmezden gelmek de imkansızdı kabullenmekte. Belki yabancı birisi olsaydı bu kadar yaralanmazdım ama insanın sevdiği adam olunca büyük yaralar açılıyordu içinde.
Çok yaralıydım ve bu yaraların iyileşmesi belki de çok zaman alacaktı.
