Kardelen Miroğlu
İnsan hayalleri için yaşar ve o hayalleri gerçekleştirmek için çabalarken ölürdü.
Ben aslında o gün ölmüştüm. Çünkü kendime sapladığım o bıçak, yalnızca bedenime değil, tüm hayallerime saplanmıştı.
Ama işte buradayım.
Yaşıyorum.
Ve artık konuşma sırası bende.
Beni dikkatle izleyen gözleri fark ettim. Masada herkes bana odaklanmıştı. Aslan, Adar, Jiyan, Demir, İnci, Azad... Hepsi hazır bir şekilde anlatacaklarımı bekliyordu. Ama ben hazır mıydım?
Derin bir nefes aldım. Kendi içimde bir şeyleri çözmek, yaşadıklarımı bir başkasına anlatmaktan daha zor geliyordu. Ama bu, geçmişle vedalaşmak için atmam gereken ilk adımdı.
“Evet,” dedim, kendimi biraz daha dikleştirerek. “Bence artık başlama zamanı geldi. Herkesin söyleyecek bir şeyi olduğuna eminim. Çünkü hepimiz ayrı a
