หลังจากจูบเนิ่นนานจนความเดือดดาลในใจเบาบางลง เพลิงศูรย์จึงค่อยผละริมฝีปากออก ดวงตาเย็นชาหลุบมองใบหน้าสวยที่กำลังมองตอบกลับมาด้วยแววตาเย็นชาไม่แพ้กัน เธอไม่ร้องไห้ ไม่โวยวายด่าทอ แต่ก็ไร้ความหวั่นไหวเคลิบเคลิ้มเช่นกัน
ใบหน้าของนับฝันเรียบเฉยไร้อารมณ์ ราวกับว่าจูบของเขามันไร้ค่าเกินกว่าจะหวั่นไหว ทั้งที่มันเป็นจูบแรกหลังจากกันไปหกปีแท้ ๆ
นี่เขากำลังคาดหวังอะไรอยู่วะ…
ภาพความทรงจำตอนกลับมาเจอกันอีกครั้งเมื่อหกปีก่อนช่วยเตือนสติบางอย่างให้กับนับฝัน ผู้ชายคนนี้ไม่เคยเปลี่ยน เขายังคงไร้หัวใจและเลือดเย็น ยังคงทำอะไรตามใจตัวเอง เผด็จการ ไม่สนความรู้สึกใคร อย่างเช่นตอนนี้ที่เขาคิดอยากจะจูบก็จูบโดยไม่นึกถึงความรู้สึกของเธอ ทั้งที่ความสัมพันธ์ของเรามันย่ำแย่เกินกว่าจะมองหน้ากันตรง ๆ ด้วยซ้ำ
เธอเกลียดความรู้สึกแบบนี้ชะมัด ความรู้สึกที่เหมือนคนโง่ ทั้งที่เธอควรจะรู้สึกขยะแขยงเขาให้มากกว่านี้ แต่กลั
