EP.05 #เจ้ากรรมนายเวร
1112 Words
Rrr…
จากนั้นลมเหนือระดมโทรมารัว ๆ แบบโคตรสู้ชีวิตมากจนเพลิงศูรย์ต้องกดรับสายอีกรอบ
[โอ้โหไอ้ห่า! รำคาญกูแค่ไหนก็อย่าวางสายใส่ได้ป่ะ นี่กูญาติสนิทเพียงคนเดียวของมึงนะ กรีดเลือดออกมาคือสีเดียวกับมึงเลยนะ]
ลมเหนือเป็นญาติฝั่งแม่ จะพูดว่าญาติกันก็ไม่เชิง เพราะมันเป็นลูกบุญธรรมของป้า ถึงไม่ใช่สายเลือดเดียวกัน แต่ก็สนิทกันเหมือนพี่น้องคลานตามกันมา เพราะตอนเด็ก ๆ ป้าเคยพามันมาเลี้ยงที่เมืองไทย ทั้งคู่สนิทกันตั้งแต่สิบขวบและเรียนมาด้วยกันจนถึงมัธยมต้น
เพลิงศูรย์กลอกตาใส่ เลือดมันก็สีแดงเหมือนกันหมดหรือเปล่าวะ ไอ้เวรนี่หาสาระไม่เคยได้เลยจริง ๆ
“ครั้งนี้กูจะลบแอคเค้าท์ทิ้งแม่ง” บล็อกมันไม่ได้ เพราะไอ้เวรนี่มันเจาะระบบเก่ง ต้องลบบัญชีทิ้งถึงจะหนีมันพ้น เผลอ ๆ ลบไปมันก็โทรมาได้อยู่ดี
[โอเค กูเข้าเรื่องแล้ว ๆ] ในที่สุดมันก็ยอมเข้าเรื่องสักที [คืองี้พี่ชาย กูมีปัญหานิดหน่อยต้องไปอยู่ไทยสักพัก”
“ปัญหาของมึงแล้วมันเกี่ยวอะไรกับกู?”
ไม่มีปัญหาก็ไม่เคยเห็นหัวมันจริง ๆ
[อย่าพูดจาห่างเหินได้ปะ แค่ไม่ได้คุยกันสองสามปีเอง อย่าทำเป็นงอนดิ]
“งอนห่าอะไร ให้งอนมึงกูงอนลูก ๆ กูไม่ดีกว่าเหรอ” ลูก ๆ ที่ว่าก็คือบรรดาสัตว์เลี้ยงแสนน่ารักของเขานั่นเอง ลูกสุดรักสุดหวงของเขา
[นี่กูมีค่าน้อยกว่าสัตว์ของมึงอีกเรอะ! แล้วกูไม่ใช่เพื่อนมึงเหรอเพลิง มิตรภาพวัดขนาดกระปู๋ตั้งแต่เด็กของเรามึงลืมไปแล้วสินะ]
“ทุเรศไอ้สัด!” สุดจะทนกับความกวนตีนของมันแล้วจริง ๆ
[แหม ทุเรศอะไร จำไม่ได้หรือไงตอนเด็กที่เรายืนวัดขนาดไข่กันตอนอาบน้ำ ใครใหญ่กว่าชนะ]
“แล้วมึงจะรื้อฟื้นทำเหี้ยอะไรตอนอายุจะสามสิบวะ! เลิกเหี้ยใส่กูสักนาทีแล้วพูดสาระมา!” เขาเหนื่อยมากนะ คุยกับไอ้เวรนี่ทีไรเหมือนสู้ชีวิต แต่ชีวิตแม่งสู้กลับ บางทีเพลิงศูรย์ก็คิดว่าเอามันเวอร์ชั่นตอนมัธยมมายังดีซะกว่า
[เออ ๆ มีสาระแล้วก็ได้ ตอนนี้กูมีภารกิจลับสุดยอดที่ต้องทำเลยจะไปอยู่ไทยสักพัก]
“ภารกิจอะไร?” เขาถามไปงั้น รู้ว่าถามไปแม่งก็ไม่บอกหรอก เห็นไอ้เวรนี่ไร้สาระขนาดนี้ แต่กับเรื่องงานมันกลับเป็นผู้เป็นคน สันดานแม่งโคตรย้อนแย้งกับอาชีพสุด ๆ
[เอ๊ะไอ้ห่านี่! กูบอกว่าลับสุดยอดไง ถ้ากูบอกแล้วมันจะเรียกว่าลับไหมไอ้เวร!]
“เออ เรื่องของมึงเถอะ นี่โทรมาแค่กวนตีนกูใช่ไหมไอ้สัด กูจะวางละ” ปกติเพลิงศูรย์เป็นคนไม่ค่อยพูด ตอนอยู่แอฟริกาเขาเคยไม่พูดกับมนุษย์เป็นเดือน ๆ เลยนะ แต่พอคุยสายกับลมเหนือแค่ครั้งเดียว เหมือนเขาพูดชดเชยไอ้หนึ่งเดือนนั้นไปหมดแล้วอ่ะ!
[เดี๋ยว ๆ ฟังกูก่อน กูมีเรื่องให้ช่วยจริง ๆ คือ… กูขอไปอยู่กับมึงด้วยดิเพลิง]
“อะไร?”
[ก็ขอไปอยู่ด้วยไง มึงไม่เข้าใจหรือกูเรียงคำภาษาไทยผิด?]
“ไม่ผิด แต่มึงจะมาอยู่กับกู?”
[เออครับ แล้วมึงจะถามซ้ำซากทำไมเอ่ย อย่างที่บอกว่ากูมีเรื่องให้ต้องไปอยู่ไทยสักพัก กูโทรหาเตี๋ยว่าจะขอไปอยู่ด้วย แต่เขาไล่ให้กูไปอยู่กับมึง ว่าแต่ตอนนี้มึงอยู่ไหน กรุงเทพป่ะ?]
“ครูเกอร์” เขาตอบน้ำเสียงนิ่งไม่แพ้ใบหน้า รู้สึกถึงเค้าลางความวุ่นวายแปลก ๆ ต้องรีบกีดกันแม่งก่อน แค่คุยสายยังขนาดนี้ ขืนมาอยู่ด้วยกันมีหวังชีวิตเขาหาความสงบไม่ได้เป็นแน่
[ครูเกอร์? มันคือจังหวัดอะไรวะ หรืออำเภอ?]
“จังหวัดแอฟริกา มาดิ มาอยู่กับกู”
[สัด! กูบอกจะไปไทยมึงให้กูไปทำไมแอฟริกา กูไม่ใช่นักสำรวจสัตว์โลกนะ]
“งั้นไม่ต้องมา กูไม่ได้อยู่ไทย”
[โกหก ขอให้ไฟคลอกสัตว์โลกน่ารักของมึงทุกตัว]
ไอ้เวรนี่ฉลาดแล้วเสือกแช่งลูก ๆ เขาอีก กดปิดกล้องแม่งเลย!
“คลอกมึงก่อนเลยไอ้เหี้ย! ปากส้นตีนนัก”
[อย่าโมโหดิ กูขอไปอยู่ด้วย] ลมเหนือทำเสียงหมาหงอย
“ปากเหี้ยแบบนี้ไม่ให้มา แล้วกูก็ไม่ได้อยู่ไทยด้วย”
[มึงคิดว่ากูโง่มากมั้ง นี่กูโทรวีแชทหามึงนะ แล้วเลขไอพีมึงก็คือประเทศไทย อย่าลืมนะว่ากูเป็นใคร อย่ามาตอแหลกูเชียว]
“แล้วไง? กูไม่ให้มึงมาอยู่ รำคาญ” บอกแล้วไงว่าไอ้เวรนี่มันเจาะระบบเก่ง เขาหนีมันไม่พ้นแน่ เผลอ ๆ ตอนนี้มันรู้พิกัดบ้านเขาเรียบร้อยแล้วเหอะ ไอ้หมาจิ้งจอกล่าเนื้อเอ๊ย!
[รำคาญหรืออะไร? ที่ไม่อยากให้กูไปอยู่ด้วยนี่ หรือมึงแอบซ่อนเมียไว้?]
“กูไม่มีเมีย” น้ำเสียงเพลิงศูรย์เย็นเหยียบขึ้น เรื่องความสัมพันธ์ของเขาคือหนึ่งสิ่งที่ไม่ชอบให้ใครมาแตะ
[เหรอ? ไม่ใช่ไปพลาดไข่ทิ้งไว้ที่ไหนนะ เจออีกทีลูกโตนี่ไม่เอานะเพลิงนะ เตี่ยมึงช็อกแน่]
“เสือกอะไรเรื่องของกู เอาตัวมึงเองให้รอดเถอะ ระวังจะตายเพราะผู้หญิง”
[ผู้หญิงต่างหากที่ต้องตายเพราะกู ตายคาเตียงอะรู้จักไหม dead by my d*ck , you know?]
“เหี้ยจริง ๆ นะมึงเนี่ย”
[ฮ่า ๆ สรุปไปอยู่ด้วยนะ นี่ไม่ใช่คำขอแต่เป็นคำบอกเล่า]
“F*ck you”
หลังจากนั้นสามวัน เพลิงศูรย์แทบอยากจะย้ายถิ่นหนีกลับแอฟริกาเมื่อเห็นไอ้แว่นเนิร์ดมายืนยิ้มเซย์ไฮเคี้ยวขนมอยู่หน้าประตูรั้วบ้านของเขาอย่างหน้าตาเฉยมาก
เขาอยากจะเอาเกลือมาสาดใส่ไล่สิ่งชั่วร้ายออกไปให้พ้นประตู แต่ไอ้เวรนี่มันเหมือนเจ้ากรรมนายเวรของเขาเมื่อชาติที่แล้ว หน้าด้านหน้าทนยิ่งกว่าวิญญาณตามติด
ผลสุดท้ายลมเหนือก็ได้เข้ามาอาศัยอยู่ภายในบ้านอันแสนสุขสงบของเพลิงศูรย์ในที่สุด
- Writer
