EP.15 #ของฝาก
1372 Words
“เจ้… เจ้ฝัน!”
“ฮะ?” นับฝันหลุดจากภวังค์เหม่อลอยมือที่สัมผัสรอยแผลใต้หน้าอกผละออกหันมองตามเสียงเรียก ตอนนี้เธอยืนอยู่ในครัว และกำลังจะยกถาดเบเกอรี่ออกไปหน้าร้าน
“เจ้เป็นอะไรหรือเปล่าคะ หนูเรียกเจ้ตั้งนานแต่เจ้ไม่รู้สึกตัวเลยอ่ะ นี่ต้องเดินมาเรียกใกล้ ๆ เจ้ถึงจะได้ยิน” จินนี่เป็นพนักงานพาร์ทไทม์ของร้าน เธอเรียนมหาวิทยาลัยปีสุดท้าย เป็นคนอัธยาศัยดี ซื่อสัตย์ ตรงต่อเวลา ขี้เล่นและช่างพูด เข้ากับนับฝันได้ดีจึงรู้สึกสนิทใจกันพอสมควร
“ไม่มีอะไร เอานี่ออกไปเสิร์ฟทีนะ”
“มีออเดอร์ใหม่ด้วยเจ้ เอ้อ ลูกค้าเขาสั่ง ‘คุณเจ้าของร้านคนสวย’ หนึ่งที่ด้วยค่ะ ร้านเรามีเมนูนี้ด้วยเหรอเจ้?”
นับฝันชะงัก เลิกคิ้วเล็กน้อย แน่นอนว่าร้านเธอไม่มีเมนูชื่อนี้ แสดงว่าคนสั่งจะต้องเป็นคนรู้จักเธอแน่ ๆ
และก็เป็นอย่างที่คิด เมื่อเดินออกมาจากหลังร้านก็พบเข้ากับสาวสวยคนหนึ่งกำลังนั่งกวาดสายตามองสำรวจรอบร้านอยู่ เธอเคาะปลายนิ้วกับโต๊ะท่าทางอารมณ์ดี บรรยากาศรอบตัวดูผ่อนคลายอย่างมาก
“เจ้ดาร่า”
นับฝันเอ่ยทักพลางยิ้มเต็มแก้ม นานแล้วที่ไม่ได้เจอกับพี่สาวคนสวยคนนี้ นับตั้งแต่ย้ายไปอยู่ฝรั่งเศส นับฝันไม่เคยกลับมาเมืองไทยอีกเลย เธอจึงไม่ค่อยได้เจอญาติพี่น้องสักเท่าไหร่ นอกจากจะมีใครบินไปหาเธอที่นั่นเองนั่นแหละ
“ไงคนสวย นึกว่าไม่อยู่ร้านซะแล้ว”
‘ดารากา’ หันมายิ้มนัยน์ตาประกาย ออร่าความสวยสง่าของเธอสะกดหัวใจคนมองได้อย่างชะงัด ขนาดนับฝันเป็นผู้หญิงแท้ ๆ ยังอดใจเต้นตึกตักกับรอยยิ้มชวนลุ่มหลงของผู้หญิงคนนี้ไม่ได้
เจ้ดาร่าเป็นลูกสาวคนโตของลุงเดวิล และเป็นพี่สาวฝาแฝดของเฮียฟาโรห์
“ไม่คิดเลยว่าจะเป็นเจ้ เห็นพนักงานไปบอกว่าลูกค้าสั่งออเดอร์เป็นเจ้าของร้าน ฝันงงมากเลยออกมาดู ตกใจจริงนะที่เห็นเจ้มาอยู่ที่นี่อ่ะ เมื่อวานถามเฮียกาลเฮียยังบอกอยู่เลยว่าเจ้กลับเดือนหน้า”
“กาลมันโกหก เจ้ให้มันบอกแบบนั้นเองแหละ”
“แล้วนี่ทำไมก่อนมาไม่โทรบอกฝันก่อนล่ะ”
“บอกก็ไม่เซอร์ไพรส์น่ะสิ ขอโทษนะที่ไม่ได้กลับมาวันฉลองเปิดร้าน น้อยใจใช่ไหม?” ดารากากลับมาเมืองไทยไม่ทันวันงานเปิดร้านของนับฝัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังอุตส่าห์มาหากันหลังจากกลับมาทันที
แสนดีขนาดนี้ ไม่ให้รักยังไงไหว?
“นิดหน่อย แต่ฝันเข้าใจเจ้”
นับฝันโผเข้ากอดดารากาที่ถึงจะไม่ใช่พี่สาวแท้ ๆ แต่เธอก็รักพี่สาวคนนี้มาก เพราะดารากาชอบตามใจเธอมาตั้งแต่เด็ก จำได้ว่าตอนเด็ก ๆ เธอติดดารากามาก ถึงขนาดเคยร้องไห้อยากขอแลกเฮียกาลกับเจ้ดาร่าเลยทีเดียว
จินนี่นำเครื่องดื่มมาเสิร์ฟ นับฝันนึกขึ้นได้จึงหันไปสั่งอาหารโปรดของดารากาอย่างรู้ใจ
“เรื่องเมนูอาหาร เอาริชอตโตมาหนึ่งที่ อ้อ..ไม่ต้องใส่หัวหอมนะ ขอบใจจ้ะ”
ดารากาเท้าคางยิ้มหวาน “ยังจำได้ด้วยเหรอว่าเจ้ชอบอะไรไม่ชอบอะไร”
“ทำไมจะจำไม่ได้ล่ะ ฝันจำได้อยู่แล้ว”
“น่ารักจริง ๆ” เจ้ดาร่าบีบจมูกเธอราวกับเธอเป็นเด็ก ๆ หากเป็นเฮียกาลทำกับเธอแบบนี้คงได้รับสายตาพิฆาตใส่ แต่เพราะเป็นเจ้ดาร่าจึงได้รับรอยยิ้มน่ารักกลับไปแทน
“แล้วนี่เจ้หอบอะไรมาเยอะแยะ”
“ของฝากของฝันไง ที่เหลือของพวกตัวแสบ”
“โห ไม่เห็นต้องซื้อมาเยอะเลย แล้วดูสิแพง ๆ ทั้งนั้น” นับฝันมองเหล่าถุงแบรนด์เนมนับสิบถุง ไม่ต้องคำนวณก็รู้ว่าแต่ละอย่างมีมูลค่าเท่าไหร่
“เอาไปเถอะหน่า เจ้ไม่รู้จะซื้ออะไรเลยไปหาพวกคอลเล็กชั่นออกใหม่ของแบรนด์ดังมาให้ อุตส่าห์ตั้งใจเลือกให้อย่างดีเลยนะ ดูแลลูกแล้วก็ต้องดูแลตัวเองด้วยสิ”
“ฝันก็ดูแลตัวเองอยู่นะ แต่ก็ขอบคุณเจ้มากนะ” นับฝันทำหน้าเกรงใจ แต่ไม่รับไว้ก็ไม่ได้ ขัดใจเจ้ดาร่าได้ซะที่ไหนกันล่ะ เห็นสวยใจดีแบบนี้เวลาเจ้โกรธโคตรเอาเรื่องเลยนะ ไม่เสี่ยงดีกว่า “แล้วของแฝดล่ะ เจ้ซื้ออะไรมา?”
“ของเจ้าเอยเป็นพวกนิทาน เห็นว่าชอบอ่านชอบเรียนรู้ภาษานี่นา มีพวกซาวด์นิทานเสียงด้วย ส่วนของเจ้าขุน จำได้ว่าตอนคอลหาล่าสุดร้องบอกอยากได้โดรนบังคับมาเล่นเจ้ก็เลยซื้อโดรนเครื่องบินให้”
นับฝันได้ยินแล้วเบิกตากว้าง โดรนนี่มันแพงมากเลยนะ!
“เจ้ดาร่า! เจ้ตามใจหลานเกินไปแล้วนะ”
“นาน ๆ ทีหน่าฝัน”
“ก็เห็นพูดงี้ทุกทีที่ซื้อมาให้อ่ะ”
ดารากาหัวเราะ เรื่องสปอยและตามใจหลานน่ะ เจ้ดาร่าคือที่สุดแล้ว ไม่แปลกใจเลยที่หลาน ๆ จะติดเธอแจ ไม่ใช่แค่เจ้าแฝดนะ หลานคนอื่น ๆ ก็ด้วย จะว่าไปตอนนี้ในบรรดาวงศาคณาญาติรุ่นเดียวกับเธอ คงมีแค่เธอคนเดียวนี่แหละที่ยังโสดและยังไม่มีครอบครัว แต่ก็นะ… ยกเว้นนับฝันไว้คน เธอเองก็ยังโสด ถึงจะมีลูกแล้วก็เถอะ
“ซื้อมางี้พวกหลานคนอื่นไม่น้อยใจแย่เหรอ?”
“ก็ซื้อให้หมดทุกคนนั่นแหละ พาพาก็ให้แล้ว ก่อนมานี่ก็แวะไปหากาลมา เอาของไปให้นั่นล่ะ”
“เจ้ใจดีแบบนี้ไม่เปลี่ยนเลยนะ ตอนเด็ก ๆ เจ้ก็ตามใจฝันแบบนี้อ่ะ ตอนนี้ยังตามใจลูก ๆ ฝันอีก สมกับฉายานางฟ้าดารากาจริง ๆ”
เรียกว่าสปอยตั้งแต่รุ่นแม่ยันรุ่นลูกกันเลยทีเดียว
“ไม่อยากคิดเลยถ้าเจ้มีลูกจะตามใจขนาดไหน ว่าแล้วก็นะ... เมื่อไหร่จะมีบ้าง อยากอุ้มลูกของเจ้แล้ว” นับฝันถามคำถามเดิม ๆ ทุกครั้งที่ได้เจอกัน และดารากาก็มักจะตอบแบบทีเล่นทีจริงเสมอ
“ไม่แน่เจ้อาจจะแอบคลอดแล้วไปซ่อนไว้ที่ไหนแล้วก็ได้”
“เดี๋ยว! พูดจริงเหรอเจ้?!”
ดารากายิ้มหวานมีเลศนัยตอบกลับ ก่อนทำเมินเป็นกวาดสายตามองรอบร้าน
“ลูกค้าเยอะเหมือนกันนี่นา ไปได้ดีเลยใช่ไหม?”
“เจ้เปลี่ยนเรื่องอ่ะ ไม่ตอบฝันก่อนล่ะ นี่ตื่นเต้นจริงนะ” นับฝันหรี่ตารู้ทัน ดารากาหันกลับมายิ้มอ่อน
“ไม่มีหรอก ผัวยังไม่มีจะเอาลูกมาจากไหน”
“ตกใจหมด” นับฝันถอนหายใจก่อนถาม “แล้วไม่มีใครเล็งเจ้บ้างเลยเหรอ? ต้องมีแหละ เจ้สวยขนาดนี้นี่นา คนอื่นเขามีลูกกันหมดแล้วนะ แต่อย่างว่าใครจะกล้าเล็งเจ้ ลุงเดวิลดุขนาดนั้น”
เรื่องความดุนี่ไว้ใจลุงเดวิลได้เลย เธอว่าป๊านับพันของเธอดุแล้วนะ เจอลุงเดวิลป๊าก็คือแผ่วไปเลย
“อย่างน้อยในร้านฝันก็มีอยู่นะ” ดารากายกยิ้มมุมปาก สายตามองไปทางมุมหนึ่งของร้าน นับฝันเลิกคิ้วสงสัยแต่ก็ไม่ได้คิดอะไร คิดว่าดารากาแค่พูดเล่นไปงั้นจึงชวนคุยเปลี่ยนเรื่อง
หลังจากนั้นทั้งสองพูดคุยกันอีกหลายประโยคก่อนนับฝันจะปล่อยให้ดารากาได้รีแล็กซ์ เธอเดินกลับมาที่เคาน์เตอร์กวาดตามองลูกค้าภายในร้านตามปกติ ก่อนจะหยุดชะงักสายตาที่โต๊ะ ๆ หนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากเคาน์เตอร์มากนัก
นั่นมัน…
- Writer
