“เจ้คะ?”
“อ้อ อืม แล้วตอนนี้เด็ก ๆ อยู่ที่ไหนกันเหรอ” นับฝันหลุดจากภวังค์ พักนี้เธอมักจะเหม่อลอยบ่อย ๆ จนจินนี่อดห่วงไม่ได้
“น้องแฝดเล่นอยู่ที่สวนเด็กเล่นค่ะ”
งั้นก็อยู่ข้างร้านสินะ…
“ให้หนูไปตามน้อง ๆ ไหมคะ”
นับฝันนิ่งชั่วครู่ ก่อนส่ายหน้าเบา ๆ
“ไม่เป็นไร”
.
.
.
“โอ๊ะ นั่นคุณลุงนี่นา” เสียงเด็กชายอุทานด้วยความตื่นเต้นเรียกสายตาจากเด็กหญิงหันมอง ตรงหน้าประตูทางออกของสวนเด็กเล็กปรากฏร่างสูงคุ้นตากำลังเดินมาทางนี้ เจ้าเอยขมวดคิ้วเล็ก ๆ มองน้องชายที่ลุกขึ้นยืนทำท่าทางดีอกดีใจจนเกินเหตุ
“นั่งดี ๆ สิขุนขุน เดี๋ยวหม่าม้าดุนะ”
เจ้าขุนขยับตัวกลับมานั่งเรียบร้อย แต่ตายังมองไปทางเพลิงศูรย์ไม่ยอมละ หลังจากหายป่วยเด็กทั้งสองไม่ค่อยได้ออกมาเล่นหน้าร้านสักเท่าไหร่ ส่วนมากจะนั่งเล่นกันอยู่ในออฟฟิศ เพิ่งจะได้ออกมาเล่นที่สวนก็วันนี้นี่แหละ
“สวัสดีฮะคุณลุง”
“สวัสดีค่ะ”
เพลิงศูรย์จ้องม
