“หม่าม้า~”
“อ้าว ทำไมถึงเข้ามาในนี้กันล่ะ” นับฝันวางเค้กที่เพิ่งอบเสร็จลงบนเคาน์เตอร์แล้วหันมาอุ้มลูกชายที่วิ่งเข้ามากอดเอว มองไปทางหน้าประตูห้องครัวก็เห็นพายัพเดินจูงมือเจ้าเอยเข้ามาอีกคน เธอเลิกคิ้วเล็กน้อย “มีอะไรกันเหรอ?”
พายัพไม่พูดอะไร แต่สีหน้าไม่ค่อยดีเท่าไหร่ เขาบอกให้เด็ก ๆ เข้าไปรอที่ออฟฟิศหลังร้าน เมื่อเหลือกันแค่สองคนจึงหันมาจ้องนับฝันด้วยสายตาอ่านยาก
“อะไร? มีอะไรก็พูดสิ อย่ามาจ้อง” นับฝันไม่สนใจสายตาเขา หันกลับมาตัดแบ่งเค้กต่อ ยังเหลือเค้กวันเกิดอีกหนึ่งก้อนที่ลูกค้าออเดอร์เข้ามา วันนี้เธอจึงวุ่น ๆ จนแทบไม่ได้ออกจากครัวเลย
“ทำไมหมอนั่นถึงมาอยู่ที่นี่”
“…” คำถามของพายัพชะงักมือนับฝันแทบจะทันที เธอเกือบทำแผ่นปาดเค้กหลุดมือแล้ว ท่าทางของเธอเรียกสีหน้าทะมึนจากคนข้างกาย
“เจอกันแล้ว?” เขาถามต่อ น้ำเสียงห้วนขึ้นทุกที “เมื่อไหร่?”
นับฝันไม่ตอบ ก้มหน้าทำเค้กต่อไป พายัพเท้า
