Rrr…
เสียงเรียกเข้าดังขึ้นในช่วงสายของวัน เจ้าของเครื่องกดเปิดสปีคเกอร์โฟนแล้วกลับมาเช็ดขนให้เจ้าฮาโกต่อ
[ฮัลโหล ๆ เฮียได้ยินผมไหม?]
“เออ มีไรก็พูด กูไม่ว่าง”
[อ่ะ ก็รับสายแล้วเงียบผมก็นึกว่าสายหลุดน่ะสิ] พุธบ่นอุบอิบ
“อย่าลีลา ไม่งั้นกูวาง”
[เอ๊ย เดี๋ยวสิเฮีย ๆ ผมโทรมาเรื่องงานนะ! ไม่ได้ไร้สาระสักหน่อย]
วันนี้เพลิงศูรย์อยู่บ้าน ไม่ได้เข้าบริษัท เพราะไม่มีประชุม ช่วงนี้อยู่ในช่วงแคสติ้งนักแสดง ซึ่งไม่ใช่หน้าที่เขา ความจริงก็ใช่แหละ แต่เขาไม่ชอบอะไรพวกนี้จึงผลักภาระไปให้พุธจัดการแทน ส่วนเขากำลังจัดการเรื่องบทอยู่ ต้องอ่านและปรับบทอีกเยอะ แถมยังต้องติดต่อประสานงานกับทีมผู้เขียนบทอยู่ตลอด ลำพังแค่เรื่องนี้เขาก็วุ่นวายจะแย่แล้ว เพราะแบบนี้ไงเขาถึงชอบทำสารคดีมากกว่า มันไม่ยุ่งยากเหมือนงานสายนี้
[ทางเลอแรฟตอบกลับมาแล้วนะ]
มือที่กำลังเช็ดขนเจ้าฮาโกชะงักเล็กน้อย ดวงตาเย็นชาปรายตามองโทรศัพ
