สยบรักยัยคู่หมั้นตัวร้าย

ตอนที่5(ไม่ได้ห่วง)

เอคาร์ อัครวินท์

22:30น. คอนโดเอคาร์

"อยู่ฟรี เปิดไฟแม่งหมดทุกดวง!"ผมตะโกนขึ้นเมื่อรูดคีการ์คเข้ามาในห้องคอนโดของผม ยัยสำส่อนเล่นเปิดไฟหมดทุกดวง ผมไม่อยากมาเลย ไม่อยากอยู่กับยัยสำส่อนด้วย แต่ม๊าอ่ะดิ บังคับๆๆอยู่นั้นแหละ ถ้าผมไม่มานะ ม๊าจะตายให้ผมดู เออดีครับ จะมีเมียทั้งทีไม่หาดีๆๆให้ผมวะ

ผมไม่ได้กลับมานอนที่นี้สองอาทิตย์ คิดถึงโมเดลลูกรักทั้งหมดเลย ผมไปนอนที่ผับ บ้านก็ไม่อยากกลับเดี๋ยวม๊าด่า ผมเดินมาลูบโมเดลที่ผมสะสมตั้งแต่เด็ก ผมหลงไหลอาวุธปืนมากที่สุด ผมนั่งอยู่ในห้องมองโมเดลเป็นชั่วโมงก็ยังไม่เห็นหัวยัยสำส่อนเลย ไม่ใช่แอบเอาผู้ชายมานอนห้องผมล่ะ

ผมรีบลุกจากโซฟาเดินไปยังห้องนอนผมทันที แต่พอผมเปิดห้องเข้าไปก็ไม่พบใครเลย ยัยนั้นไปไหนว่ะ ผมจึงเดินไปทิ้งตัวลงนอนบนเตียงเอาหน้าซุกหมอน แล้วเผลอสูดดมเต็มที่ กลิ่นหอมแป้งเด็ก ของยัยสำส่อนหรอ เธอนอนบนเตียงนี้หว่า ผมรีบสปิงตัวลุกจากเตียงอย่างอัตโนมัติ แล้วปัดเนื้อปัดตัวปัดเสื้อผ้า แต่กลิ่นก็ยังไม่ออก

ผมจึงเดินออกจากห้องนอน จะเข้าห้องนำ้เพื่อไปล้างหน้า ผมเดินไปเปิดนำ้ที่อ่างล้างหน้า เอามือไปรอรับสายนำ้เย็นๆเอามาล้างหน้า มันทำให้รู้สึกสดชื่น

"อาบนำ้ดีกว่า"ผมพูดขึ้นแล้ว ถอดเสื้อเชื้ตออก วางไว้บนอ่างล้างหน้าขนาดใหญ่ที่มีบานกระจก สี่เหลี่ยมอันใหญ่ แล้วปลดเข็มขัดออก พร้อมลูดกางเกงยีนส์ออกจากขา พร้อมบล็อคเซอร์ เสร็จแล้วผมก็เดินไปเปิดฟักบัว ให้นำ้จากฟักบัวชำระร่างกายผม แล้วผมก็หันหลังให้ฟักบัวโดนหลังผม

"เห้ยย!เชี้ยย"ผมร้องขึ้นด้วยความตกใจปิดฝักบัว รีบเดินไปหยิบผ้าขนหนูที่แขวนอยู่บนราว ลงมาปิดของรักของสงวลของผม แล้วเดินไปยังอ่างอาบนำ้ที่ตอนนี้มีร่างของยัยสำส่อนนอนหงายหน้าอยู่ในอ่างอาบนำ้ ยัยนั้นไม่ได้ใส่เสื้อผ้า แถมในอ่างไม่มีนำ้เลย ผมพยายามจะไม่มองแต่ไอลูกกระตาบ้าของผมเสือกมองไปที่ยัยนั่น ผ่านใบหน้าที่เหมือนตุ๊กตาของยัยนั่น ลำคอขาวๆมาถึงหน้าอกตูมๆกับยอดอกที่สีชมพู ลงมาจนถึงหน้าท้องที่แบบลาบของเธอ มองลงมาจนมาถึง

"ทำไมหุ่นดีจังวะ เห้ย ไอ้บ้าคาร์ "ผมเอามือตบหัวตัวเองหนักๆ แล้วเดินไปหยิบผ้าขนหนูที่แขวนอยู่ที่ราวโยนลงไปที่ร่างยัยสำส่อนนั่น แต่ไม่รู้เวรกรรมอะไรของผม ผมโยนผ้าขนหนูเลยตัวยัยนั้น ผมยิงปืนแม่นนะ แต่ทำไมเสือกโยนของไม่แม่นวะสัส ผมค่อยๆยื่นมือผ่านร่างยัยนั่นไปหยิบผ้าขนหนูขึ้นมา แล้วโยนใส่ร่างยัยนั่นใหม่

"เย้"ผมตะโกนขึ้นมาเมื่อผมโยนผ้าขนหนูไปปิดร่างยัยนั้นได้

"มานอนทำสากกระเบืออะไรในห้องนำ้ว่ะ เห้ย ตื่น ตื่นโว้ยยยย"ผมบอกพลางตะโกนลั่นห้องนำ้ แต่ไม่ทีท่าว่ายัยนั้นจะตื่นเลย ถ้าไม่เกรงใจม๊าน่ะ ผมจะฆ่ายัยนี่หมกห้องนำ้แน่ๆ

"ตาหรือเปล่าวะ?"ผมพูดขึ้นแล้วยกเท้า ขึ้นไปเขี่ยขายัยนั้นแต่ยัยนั้นก็ไม่ตื่น เออดี นอนแม่งมันในนี้แหละ ไม่อาบแม่งแหละนำ้อ่ะ ผมคิดในใจพลางเดิน ออกไปจากห้องนำ้ ไปหยิบเสื้อผ้าในตู้มาใส่ แล้วล้มตัวลงนอนไปบนเตียงอีกฝั่งหนึ่งที่ไม่มีกลิ่นของยัยนั่น เพราะยังไงๆยัยนั่นก็คงนอนในห้องนำ้อยู่แล้ว ผมนอนไปได้สักพัก ก็มีความรู้สึกว่า เตียงที่นอนอีกฝั่งหนึ่งยุบเหมือนมีคนมานอน

"อืม ปวดท้อง" แล้วก็มีเสียงผู้หญิงร้องขึ้น ผมลืมตามองทันที แต่ผมปิดไฟในห้องไง เลยมองไม่เห็นอะไร

"ฮืฮๆๆๆๆไม่อยากมีโว้ยยย"เสียงยัยสำส่อนหนิ มาจากห้องนำ้แล้วหรอว่ะ

"หยุดแหกปากได้ไหม รำคาญเว้ยยยย!"ผมตะโกนใส่หูเธอ แล้วก็ขยับตัวออกห่างจากเธอ

"ปวดอะไรแบบนี้ ทรมาน"ปวดอะไรว่ะ

ตุ๊บ

แล้วอยู่ดีๆยัยนั้นก็เข้ามาเบียดตัวผม

"กระเป๋านำ้ร้อนอยู่ไหนม๊า หนูปวดท้อง"ยัยนั่นยังคงพูดจาไร้สาระอยู่ได้

"เห้ยย ทำอะไรว่ะ"ผมร้องขึ้นเมื่อเธอจับมือผม ไปวางไว้ที่หน้าท้องของเธอ

"ค่อยยังชั่วหน่อยคะม๊า ขอบคุณนะคะ นอนกับหนูนะ"

"เห้ยย ยัยบ้าาา อี๋ๆๆ"ยัยนั่นพรำ่เพ้ออะไรไม่รู้ แล้วยื่นหน้าตัวเองมาหอมแก้มผม พร้อมกับเอามือมากอดผม ผมรีบเอามือไปถูแก้มตัวเองทียัยผู้หญิงสำส่อนนั้นหอมผม แต่ยัยนั่นก็คว้ามือที่ผมถูแก้มตัวเองกลับไป จับตรงหน้าท้องของเธอ อย่าบอกน่ะว่าเธอไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ผมรีบชักมือออกจากตัวยัยนั่น แล้วเอาเท้าถีบตัวยัยนั่นออกจากผม แล้วเอาผ้านวมคลุมร่างยัยนั่น แล้วผมรีบวิ่งไปเปิดไฟให้ในห้องสว่าง

พรึบ

ยัยนั้นลุกขึ้นมานั่งเอามือขยี้ตาตัวเอง แล้วทำตาบือๆมามองผม ผ้านวมหล่นไปกองอยู่ที่เอวเธอเผยให้เห็น ไม่อยากมองเว้ย กวักออกเถอะมั้งลูกกระตาเนี่ย

"ม๊า เปิดไฟทำไม หนูง่วง"ยัยนั่นเอ่ยบอกผม

"ม๊าเปิด บ้านเธอสิ!"ผมตะโกนกลับไป ยัยนั่นขยี้ตาอยู่หลายครั้งมาก แล้วมองมาที่ผมที่ยืนหัวโด่อยู่

"หน้าฉันเหมือนม๊าเธอหรอ ยัยโง่!"ผมบอกยัยนั่น

"เฮียคาร์!"ยัยนั่นแหกปากเรียกผม

"ยัยสำส่อนไปใส่เสื้อผ้าซะ อุบาทลูกตาว่ะ!"ผมบอกยัยนั่น แต่ยัยนั่นก็ไม่ได้เอาผ้านวมไปปิดหน้าอกของตัวเองหรอกนะ แถมยืนขึ้นแล้วเดินเข้าไปในห้องแต่งตัว

"หน้าด้าน!"ผมตะโกนบอกยัยนั่น แล้วเดินไปหยิบหมอนเพื่อจะไปนอนที่ ห้องโมเดลปืน

"เห้ยยย เลือด เลือดอะไรว่ะ ยัยแรด เธอเป็นโรคอะไรเนี่ย เลือดออกเลอะผ้าปูที่นอนฉันหมดเลย เอาไปซักเลยน่ะ"ผมตะโกนเรียกยัยนั่น ที่ตอนนี้บนที่นอนผมมีเลือด หยดเป็นดวงๆเยอะมาก ยัยนั่นเป็นโรคอะไรว่ะ แล้วโรคมันจะติดผมไหมว่ะ เมื่อคิดได้ผมก็เดินเข้าไปในห้องนำ้เพื่อจะอาบนำ้ ล้างเชื้อโรค

"อี๋ๆๆๆๆๆ แหวะๆๆๆๆ"ผมถูตัวด้วยใยบวบ ใส่สบู่เหลวอาบนำ้ สบู่ฆ่าเชื้อโรค ถูไปตามมือตามแขน ถูแก้มที่ยัยนั่นหอมผม ผมถูอยู่นานมาก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"เฮีย เฮียเสร็จรึยัง หนูจะซักผ้า"เสียงยัยสำส่อนเคาะประตูห้องนำ้ ในขณะที่ผมยืนส่องกระจกอยู่ หน้าผมแดงมาก ผมเอาใยบวบถูจนหน้ากับตัวแดงไปหมดแล้ว แล้วก็เปิดประตูออกไป ก็เห็นยัยนั่นยืนใส่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงขาสั้นในมือถือผ้าปูที่นอนของผมอยู่

"มันเลอะเลือดหนู หนูจะซักมัน เฮียไปนอนที่ห้องนั่งเล่นก่อนน่ะ"ยัยนั่นบอกผม ผมไม่ได้พูดอะไรกับเธอ แล้วเดินออกไปแต่งตัว ผมเเต่งตัวเสร็จ ผมก็ถือหมอนออกไปนอนที่ห้องโมเดล เพราะปกติผมก็ไม่ได้นอนเตียงอยู่แล้ว ผมชอบนอนมองอาวุธปืนมากกว่า

03:00

ผมเผลอหลับไป แล้วรู้สึกปวดฉี่ขึ้นมา เลยเดินไปเพื่อจะเข้าห้องนำ้

ตุ๊บ

ผมเดินเตะอะไรสักอย่าง ผมก็ไม่ได้สนใจอะไร รีบเดินไปฉี่เลย

ตุ๊บ

พอผมเดินออกก็เตะอะไรอีก ผมจึงเดินไปเปิดไฟ

"เห้ยยย ยัยบ้า มานอนอะไรในห้องนำ้ว่ะ! "ผมร้องตะโกนขึ้น ก็ยัยสำส่อนอ่ะดิ มานอนขวางประตู ยัยนั่นลืมตามามองผม หน้าของยัยนั่นซีดมาก เป็นอะไรว่ะ สงสัยเลือดจะออกหมดตัวเเล้วมั้ง

"เฮียคาร์ ช่วยหนูด้วย หนูปวดท้อง"ยัยนั่นเอื่อมมือมาจะจับขาผม แต่ผมถอยหลังหนียัยนั่น

"อย่าจับฉัน ฉันขี้เกียจอาบนำ้อีก"

"เฮีย หนูไม่ได้เป็นโรคอะไร หนูแค่เป็นประจำเดือน"ยัยนั่นเอ่ยบอกผม ผมก็เคยเรียนสุขศึกษามาผมก็รู้ว่ายัยนั่นหมายถึงอะไร

"ช่วยยังไง ให้ฉันเอาปืนมายิงเธอดีม่ะ เธอจะได้ไม่ต้องปวด"ผมบอกยัยนั้น ผมกำลังจะเดินออกไปหยิบปืนมายิงยัยนั่น

"เฮีย หนูปวดจริงๆอย่าเล่นๆได้ไหม"ยัยนั่นบอกผม ด้วยนำ้เสียงหงุดหงิด

"ฉันก็ไม่ได้บอกเธอหนิ ว่าฉันจะเอาปืนมายิงเธอเล่นๆ ฉันเอามายิงจริงๆเลยตั้งหากล่ะ"ผมบอกเธอแล้วยกยิ้มใส่เธอ

"เฮ้อออ"ยัยนั้นถอดหายใจอย่างแรง แล้วพยายามจะลุกขึ้น สำออยชิบ

"สำส่อนไม่พอยังสำออยอีกหรอว่ะ!"ผมบอกเเล้วเดินผ่านหน้ายัยนั่นออกมาจากห้องนำ้ แล้วเดินไปยังห้องโมเดลเพื่อจะนอนไงครับ

8:00น. คอนโดเอคาร์

"อืมมม"ผมบิดขี้เกียจ แล้วลุกขึ้น วันนี้มีงานอ่ะ ผมลุกขึ้นเพื่อจะไปอาบนำ้ วันนี้สินค้าล็อตใหญ่เข้า ต้องรีบไป ผมเข้าไปอาบนำ้ พออาบนำ้เสร็จ ผมก็เดินเข้าไปในห้องเห็นยัยนั้นนอนอยู่บนเตียง ผมก็เดินผ่านเข้าไปยังห้องแต่งตัว แต่งตัวเสร็จก็ดินออกมาจากคอนโดเลย

19:00น.

"นาย คืนนี้จะไปนอนไหนครับ"ไอปอนเอ่ยถามผม ผมก็นึกอยู่สักพัก

"คอนโด"ผมบอกไอปอน ไม่รู้ทำไมใจผมอยากไปที่คอนโด แต่ผมไม่อยากเจอยัยนั้นน่ะ ผมคิดถึงโมเดลตั้งหากล่ะ ไอปอนพยักหน้ารับ แล้วขับรถพาผมกลับคอนโด วันนี้ผมเหนื่อยมาก เดินตรวจสินค้าทั้งวัน อยากไปว่ายนำ้ให้สบายใจหน่อย

"ถึงแล้วครับ ผมกลับก่อนน่ะนาย"ไอปอนเอ่ยบอกผม ผมก็พยักหน้ารับมัน แล้วเดินเข้าไปในคอนโดเลย

"คนไปไหนวะแม่ง เมื่อวานไฟเปิดหมด แต่วันนี้เสือกไม่เปิดไฟ"ผมบ่นขึ้น เมื่อเปิดประตูเข้ามายังในห้องคอนโดผมพอรูดคีการ์ดไฟจะติดแค่ดวงเดียว คือดวงข้างหน้าประตู ส่วนไฟดวงอื่นๆต้องไปเปิดเอา ผมเดินเปิดไฟหมดทุกดวง แต่ก็ยังไร้เงายัยสำส่อนอยู่ ไปไหนว่ะ สงสัยไปเที่ยว ไหนบอกปวดท้องสำออยชิบ ผมเดินเข้าไปเปิดประตูห้องนอน กดเปิดไฟ ก็เห็นยัยสำส่อนนอนอยู่บนเตียงเสื้อผ้าชุดเมื่อคืน

"ตายแล้วมั้ง"ผมพูดขึ้นดังๆเพื่อให้ยัยนั้นได้ยิน แต่ก็ไร้วี่แวว ไม่กระดุกกระดิกเลย สงสัยตายจริงๆ ผมจึงเดินเข้าไปดูยัยนั้นใกล้ๆ ยัยนั้นนอนหันข้างให้ผม ผมจึงเอานิ้วมือไปสกิดไหล่ยัยนั้น

"เห้ยย!ทำไมตัวร้อนวะ"ผมชักมือกลับมาอย่างตกใจ ตัวยัยนั้นร้อนมากอ่ะ เป็นอะไรว่ะ ผมจึงหยิบไอโฟนขึ้นมากดโทรหาไอปอน

"ไอ้ปอน เรียกหมอประตัวกูให้หน่อย บอกให้มาไวๆกูให้เวลา10นาที"ผมรีบบอกไอปอนทันทีที่มันกดรับสาย ผมรีบบอกมัน ทั้งที่มันยังไม่ได้ถามอะไรผมสักคำ

30นาทีต่อมา

"เธอแค่ป่วยน่ะครับคุณคาร์ มีไข้ขึ้นสูงนะครับ แต่ผมคงฉีดยาให้เธอไม่ได้"หมอประจำตัวเอ่ยบอกผม

"ทำไมฉีดไม่ได้ว่ะ!"ผมถามไอหมอ ไอ้หมอมีสีหน้ากลัวผม

"คือๆๆๆ"

"คือๆๆอะไรของมึง!"ผมตะโกนถามไอ้หมอ

"คือผมเห็นหน้าเธอซีดๆแต่เธอก็ไม่ยอมตื่นมาตอบคำถามผม ผมไม่กล้าฉีดยามั่วน่ะครับ"

"มึงจะถามอะไรเธอ!"ผมเอ่ยถามไอ้หมอ

"ผมแค่อยากจะรู้เกี่ยวกับ วันมาของประจำเดือนเธอน่ะครับ ผมกลัวว่าถ้าผมฉีดยาให้เธอไปในช่วงที่เธอมีประจำเดือน เธออาจจะได้รับอันตรายได้น่ะครับ"ไอ้หมอบอกผม

"เธอมีประจำเดือนอยู่"ผมบอกไอหมอ ไอ้หมอหันมามองผมอย่างตกใจ

"มึงจะตกใจทำไมของมึง หรือมึงอยากตาย?"ผมเอ่ยถามไอหมอ

"ไม่ครับ ผมยังไม่อยากตาย ถ้าผมตายแล้วใครจะผ่าตัดเอากระสุนออกจากตัวคุณคาร์ล่ะครับ"ไอ้หมอบอกผมพลางยิ้มแหยๆให้ผม

"เดี๋ยวนี้มึงกล้ายอกย้อนกูหรอว่ะ!"ผมถามไอ้หมอกลับไป มันรีบยกมือไหว้ผม

"ผมคิดว่าเธออาจจะใช้งานร่างกายหนักเกินไป เช่นหักโหมออกกำลังมากเกินไป หรือไปมีเรื่องอะไรที่ทำให้ร่างกายรับไม่ไหวน่ะครับ"ไอ้หมออธิบายให้ผมฟัง ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่าจะฟังมันทำไม

"ผมจัดยาไว้ให้เธอแล้วนะครับ เดี๋ยวคุณคาร์ช่วยเช็ดตัวเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอด้วยนะครับ แล้วป้อนยาให้เธอด้วยนะครับ ผมขอตัว สวัสดีครับ"ไอ้หมอบอกผมแล้วไหว้ลาผมแล้วมันก็รีบวิ่งออกไปจากห้องผมทันที อะไรของแม่ง ผมหันกับมามองยัยนั้นที่ตอนนี้นอนหลับอยู่

ไอ้หมอบอกให้ผมป้อนยายัยนั้น แล้วมึงถามกูสักคำไหมว่ากูอยากจะโดนตัวยัยนี่หรือเปล่า ผมคิดอยู่สักพัก ก็เข้าไปนั่งจับตัวยัยนั้นให้ลุกขึ้นนั้งพิงไปกับพนังเตียงนอน

"คนหรือหมากระเป๋าว่ะ "ผมพูดขึ้น ตัวเบาชิบ

พอผมจับเธอนั่งได้แล้วผมก็เอามือบีบปากยัยนั้นให้เธออ้าปาก อีกมือผมก็เอื่อมไปหยิบยาที่ไอหมอจัดใส่แก้วใบเล็กๆไว้ให้ ผมเทยาที่อยู่ในแก้วใส่ปากยัยนั้นทีเดียว4เม็ด

"ยาอะไรของแม่งว่ะ เยอะชิบ"แล้วผมก็หยิบเอาขวดนำ้เทใส่ปากยัยนั้น พร้อมกับจับคางยัยนั้นขึ้น ให้เธอกลืนยาที่ผมเทใส่ปากเธอ

"แค่กๆๆๆ"ยัยนั่นสำลัก แต่ก็ไม่ยอมตื่น หลับได้หลับดี ผมก็จับตัวยัยนั่นให้นอนลงที่เดิม

"สำออย กินยาแค่นี้ทำสำลัก เฮ้อ ผู้หญิงทำไมน่ารำคาญแบบนี้ว่ะ ม๊าน่ะม๊า!"

"ฉันไม่เช็ดตัวให้เธอหรอก นอนแบบนี้แหละ ไม่ใช่เรื่องอะไรของฉันเลย"ผมพูดขึ้นแล้วเดินออกจากห้องนอนไปยังห้องนำ้เพื่อจะอาบนำ้ เดี๋ยวเชื้อโรคติด พออาบนำ้แต่งตัวเสร็จ ผมก็เดินไปยังห้องโมเดลปืน คิดถึงMG4เว้ยย MG4เป็นปืนโปรดของผมแต่มันอยู่ประเทศญี่ปุ่นน่ะสิตอนนี้ ผมเอนหลังพิงพนังโซฟาพร้อมหลับตาลง อยากจะกลับญี่ปุ่นใจจะขาด แต่ของแม่งเสือกยังไม่มาอีก2ล็อต

อ๊อด อ๊อด อ๊อด

"ใครมาดึกๆว่ะแม่ง!เดี๋ยวยิงไส้แตกชิบ"ผมสบทขึ้นก่อนจะเดินไปที่หน้าประตูห้อง พร้อมชะโงกหน้าไปดูที่กล้องตาแมวหน้าประตูว่าใครมา

"คุณซนซนค่ะอยู่รึป่าวค่ะ"ป้าแม่บ้านที่มาทำความสะอาดห้องผมยืนเรียกชื่อยัยนั้นอยู่ ผมจึงต้องเปิดประตูไปหาเธอ

"มีอะไร"ผมเอ่ยถามเธอด้วยนำ้เสียงเรียบๆ

"คะคุคุณคาร์"ป้าแม่บ้านเมื่อเห็นหน้าผมเธอก็ตกใจหน้าถอดสีทันที

"ป้าขอโทษค่ะ ป้าแค่จะมาดูคุณซนซนวันนี้ไม่เห็นเธอไปเรียน"ป้าแม่บ้านบอกผมแต่เธอก็ก้มหน้าถามผม ยัยนั่นสนิทกับป้าแม่บ้านหรอ เหอะมาอยู่ที่นี้แค่สองอาทิตย์ ต่อไปก็คงจะเอายามที่นี้ทำผัวแหละ

"ยัยนั่นไม่สบาย"ผมบอกป้าแกไป ป้าแกเงยหน้ามองผมด้วยความตกใจ ก่อนจะก้มหน้าลงไป เธอไม่กล้าสบตาผม

"เหรอคะ แล้วคุณซนซนเป็นยังไงบ้างคะ"ป้าแม่บ้านถามผม ด้วยนำ้เสียงสั่นๆจะกลัวอะไรผมหนักหนา ผมน่ากลัวขนาดนั้นเลย

"ยังไม่ตื่น ป้าเข้าไปเช็ดตัวกับเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ยัยนั่นสิ"ผมเอ่ยบอกป้าแม่ป้า เธอก้มหัวให้ผมสองที แล้วโค้งหลังลงเพื่อจะผ่านผม ผมจึงขยับให้เธอเดินเข้าไปในประตู

"อยู่ในห้อง"ผมบอกป้าแม่บ้าน เธอสะดุ้ง ทำไมผมแค่พูดเอง

20นาทีต่อมา

"เสร็จแล้วค่ะ คุณคาร์ ป้าเปลี่ยนให้เธอหมดทุกอย่างค่ะ"ป้าแม่บ้านบอกผม หลังจากที่เธอ เดินถือตะกร้าใส่ผ้าออกมา

"เดี๋ยวป้าเอาผ้าปูที่นอนไปเปลี่ยนผืนใหม่ให้นะคะ แต่คงจะได้พรุ่งนี้นะค่ะ แต่คุณคาร์ช่วยรอป้าสักแปปหนึ่งนะคะ ป้าจะไปเอาของมาให้คุณซนซน"ป้าแม่บ้านบอกผม ผมก็พยักหน้าให้เธอ แล้วเธอก็เดินออกจากห้องผมไป แล้วเธอก็กลับมาใหม่ พร้อมกับของในมือ

"อะไร"ผมถามเธอ

"กระเป๋านำ้ร้อนนะคะ คุณคาร์ช่วยเอาไปวางไว้บนหน้าท้องของคุณซนซนหน่อยนะค่ะ ป้าต้องรีบกลับบ้านแล้ว"ป้าแม่บ้านยื่นกระเป๋านำ้ร้อนผ้าลายกาตูนย์มาให้ผม ผมก็รับมาแล้วปิดประตูห้อง เดินเข้าไปยังห้องนอนของผมที่มียัยสำส่อนนั้น นอนอยู่ ผมเปิดประตูห้องนอนเข้าไปก็เห็นยัยนั้นนอนหลับอย่างสบายบนเตียงคนอื่น เหอะๆม๊าน่ะม๊าาาาหึยย

"อ่ะ ยัยแรด!"ผมบอกยัยนั้น แล้วยกผ้านวมขึ้นเอากระเป๋านำ้ร้อนวางไปบนท้องยัยนั้นตามที่ป้าแม่บ้านบอก

"เหอะ สำออยชิบ ผู้หญิงอะไรวะ มารยา"ผมบอกแล้วเดินไปปิดไฟออกมาจากห้องนอน แล้วตรงไปยังห้องโมเดล ไปชมสิ่งสวยงามตาดีกว่า