บทที่ 39 แกมาหาคุณป่านทำไม!
อินทิรายิ้มรับชื่นมื่น “ไปทานข้าวกันดีกว่าค่ะ คุณอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะ”
“ความจริงผมเป็นคนทานง่ายนะครับ แต่มาประเทศไทยทั้งทีก็อยากลองทานอาหารไทยเป็นพิเศษ ผมเคยได้ยินคุณวุ้นเขาคุยกับเพื่อน ๆ ว่านั่งรถไปกิน..” ชายหนุ่มหยิบกระเป๋าเงินออกมาเปิดหากระดาษแผ่นเล็ก ๆ แผ่นหนึ่งขึ้นมาอ่าน “ส้มตาม น้ามตก โต้มแซ๊บ”
หญิงสาวหัวเราะด้วยความขบขันเบา ๆ “ลงทุนจดมาแบบนี้คงอยากจะทานมากจริง ๆ แต่มื้อนี้คงไม่สะดวก อาหารประเภทนี้ต้องทานมื้อเย็นถึงจะอร่อย มื้อนี้เราไปทานอย่างอื่นกันก่อนดีกว่าค่ะ”
“ทำไมล่ะครับ”
“ก็เหมือนการดื่มโซจูนั่นแหละค่ะ” เธอเอาคำพูดที่เขาเคยบอกกับเธอมาใช้บ้าง
“มันได้บรรยากาศกว่าเหรอครับ”
“ค่ะ ฉันจะพาคุณไปนั่งทานที่ร้านริมทางเพื่อซึมซาบกับบรรยากาศที่แท้จริง”
“แล้วมีโซจูไทยให้ดื่มด้วยไหมครับ”
“บ้านเราเรียกเหล้าขาวค่ะ ดีกรีแรงจนคุณดื่มไม่ไหวแน่ แต่โซจ
