บทที่ 29 ปวดใจดั่งไฟสุมทรวง
“ป่าน”
อินทิราหันไปมองทางด้านขวามือเมื่อได้ยินชื่อของตัวเอง แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นปัทมาและเพื่อนร่วมงานรวมตัวกันอยู่ทางนั้นหลายคนด้วยกัน
“หนูแก้วนี่นา เธอมากับใครเหรอลูก” อินทรีย์ถามลูกสาวด้วยความอยากรู้
“เพื่อนที่ทำงานจ้ะพ่อ เข้าไปทำความรู้จักกับพวกเขาหน่อยนะจ๊ะพ่อ นะจ๊ะแม่”
“ไปสิลูก” อุไรเห็นดีด้วยที่จะทำความรู้จักกับเพื่อนของลูกสาว
“รวมตัวกันเนื่องในโอกาสอะไรเนี่ย” หลังจากแนะนำบุพการีให้เพื่อนร่วมงานรู้จักแล้ว อินทิราจึงถามไถ่ด้วยความสงสัย
“พี่ป่าน”
อินทิราหันไปตามเสียงเรียก เบิกตาโตด้วยความแปลกใจเมื่อเห็นดารณี ก่อนจะเริ่มเข้าใจในทันที
“อย่าบอกนะว่ามาดูหนังที่นี่” มันคงเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้ เพราะเธอเป็นคนยกตั๋วหนังให้แก่หญิงสาวเอง
“ใช่ค่ะ” หญิงสาวตอบหัวหน้างานของตัวเอง
“อะไรกันหนูป่าน หนูไม่รู้รายละเอียดอะไรเลยเหรอเนี่ย” ผู้อาวุโสที่สุดในกลุ
